umut denilen yollarını karanlığa düşürüp
ve hele de baharsızlığa alışmış
yeşili talan
yeşili yanmış gözlerimde
her dereden su alan bir ırmağa dönüyorsun.
o vakitler tüm dünya dar,
ateş denilen ne ki
cehennemim oluyorsun.
ne çok hesap yapıyor kıyı kenar üzerinde insan.
yaşamasaydım keşke dediği bile oluyor,
bunları düşüneceğime diye.
utanıyor, en çok da kendinden,
biliyor musun...
düşlere, senli düşlere birazcık inancım azalsa
her şiir yangın olup
önce gözlerimi yakıyor hep.
yok, ağlamak değil ama
dalga denileni çok aratıyorsun...
bu kent hüzün doldu.
sokak dediklerim bile vazgeçti sanki
yüzlerini sabaha dönmelerden.
bakma, haklılar aslında
vura vura her taşım sökülmüş
sen diyen kalem uçlarıyla meğer.
bir kent böylesi teslimken sevda denilen zorbalığa,
elbet zor sokak kalıp dayanmak şair saçmalıklarına.
/ gurur dediğin bir rüzgar sesidir,
başladığınca kalacağına inanıyor musun Lale.../
geç yazılmış şiirlerden
(
Laleye Mektuplardan 4 başlıklı yazı
HimmetAYGÜT tarafından
12.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
