Yeni bir baþlangýç yapamayacak kadardý kýrgýnlýklarým, düþlerim hep uzaktan bakýp güldü, ya hayata tutunduklarým?

Elde var hüzün,

Saksýmda; zehirli sarmaþýklarým.

Öylesine zordu seni yaþamak, öylesine aðýrdý seni sevmek.

Her þeye raðmendi, sende var olmak. Her gözyaþýmda, bittiðim anlardaydý sana baþlangýçlarým.

Benim bittiðim yerde sen baþlýyordun içimde.

Mutlu, umutlu gülümseyen gözlerinle, sen doðuyordun seher vakti kýzýllýðýnda, karanlýk gecelerin sabahýna.

Sesimi duyuramadým, dokunamadýðým, doyasýya bakamadýðým.

Soluðumdun, soluyamadýðým.

Aðladýðýmda omzuna yaslanamadýðým.

Her nefes alýþýmda, seni her damarlarýma dolduruþumda, benim sonum oldun,

Senin ise yeni baþlangýçlarýn.

Bir duvar gibi karþýmda sözlerin, altýnda kaldýðým.

Sesim çýkmaz bilirsin,

Sözlerim; içime akan kanlý gözyaþýnda, öyle derindeki yaralarým ulaþamadýðýn uzaklýkta.

Benim gerçeklerim, senin düþlerin, rüzgâr misali esiyor baþucumuzda.

Ýmkânsýzdý.

Ýmkânsýzlýkta kaybolduk.

Adý konmamýþ bir aþk masalýnda.

Ayþe MANAV