A k r o s t i þ  /  Y u s u f    N u m a n’  ý m

Y üzünde gün aydýnlýðýndan kalma bir gülüþ,

U zak diyarlardan gelmiþ en yakýn gibi,

S arar mutluluðu dört koldan seni,

U mut doldurur içine hazan sonrasý,

F anus’udur sanki karanlýklarýmýn.

N evbaharlarýn son filizidir serpilen.

U mmandan ummana köprü olacak þafak,

M u’min duruþlu bir hercai,

A nalarýn bel baðladýðý baladýr.

N azenin bakýþlarýn ardýndaki gülücük.

Y aðmur edalý bakýþlarýn akasýndaki,

A dam gibi bir adam.

L alezarýmda serpilen yediveren gül edalý,

Ç ýkýlan gurbetin en gülen yüzü.

I lýk mevsimlerin yol arkadaþý,

N asýlda serpildi alel acele ve durmadan.

K ara gözlerinde parýldar umut ýþýklarý,

A ydýnlýk ve Nurlu geleceðin,

Y ol

A rkadaþý,  Yusuf Numaným. 20.11.1012