Online Üye
Online Ziyaretçi
Ela gecelerde uğruna gözyaşları döktüğüm
En izbe köşelerde adına şiirler dizdiğim
Utanmadan adını sayıkladığım
Bir yaprak gibi yüreğine döküldüğüm
Evler kurduğum yeşil gözlerinde
İkamet ettiğim yanaklarında
Adresim olan, barınağım.
İzmir oluyorsun bana bir an
İncir reçelim diyorum
İzmir reçelim oluyorsun.
Seni sevdiğim kadar İzmir’i seviyorum
İzmir üzmüyor seni
İzmir üzmüyor beni
Bu sakarlık bana yakışıyor
Bu akarlık boz bulanık sana
Bu aşkın gideri yokmuş artık
Mecnun olsan ne yazar
Bir mesnevide buluşuruz belki
Kahramanı oluruz zamanın.
Yaşarız azar azar.
Aklımı zayi ettim uğruna
Kalbimi saldım ardına
Kendimi aldım benden
Tereyağından kıl çeker gibi
Canı bedenden alır gibi
Kendimi kattım sana
Canımı attım sana.
Etimi kemiğimi at çöplüğe
İşe yaramaz artık bilesin
Çürüsün karışsın toprağa
Ne yapsam geçmiyor sensizlik
Bu ne bela bu ne Ela?
Canım acıyor bu ne ensizlik
Bu ne densizlik…
Misli yok bu acının
Çaresi yok bu derdin
Kara saplı bir bıçak ile
Öp öp geçmez bu yara
Bitmez bu kanama
Alnıma değen kalem
Yazmış seni bana
Geç ama erken
Uyanırken…
Alnıma değen kalem
Çizmiş seni bana
Vakit varken.
Doya doya yaşa
Kana kana iç
Yana yana sev.
Sen orada giyeceksin siyahlarını
Ben burada giyeceğim beyazlarımı
Ayrılığın adını
O zaman tadacağız.
İki yabancı ceset gibi
Birimiz yerin üstünde
Diğerimiz yerin altında olacağız
Fark etmeden birbirimizi ağlayacağız
Gözyaşlarında buluşacağız
Kendine iyi bak diyorsun
Ben sensiz nasıl bakarım sana
Gözlerinsiz ellerinsiz gülüşünsüz
Kurşuna ver beni namluya sür beni
Uçuruma sürükle, gözlerine
Kaybet beni
Yok et.
Hiç et.
Umudu kaldırma rafa
Ah bu ne kafa!
Kuyulardan geçtim
Dağlardan aktım
Çöllerden aştım
Ummanlarda boğuldum
Kumlarda zerrelendim
Semada ufalandım da geldim
Azaldım da geldim
Bittim de geldim
Yittim de geldim
Gittim de geldim.
En uzun yoldan geldim
Camlı yoldan geldim
Buzlu yoldan.
Kanlı yoldan aştım
Dikenli yoldan.
Sapa yoldan kaptıra geldim kendimi
Tek kaldım yeryüzünde sanki
Bir başıma
Âdem yalnızlığıdır bu
Havva uzak diyarda…
Dağlar yıkıldı da ben kaldım altında
Canlar yıkıldı da ben kaldım altında,
Ağırmış insan eti
Sağırmış dünya cemiyeti
İnsan tek kalınca anlarmış
Kim bulmuş aşkta afiyeti
Tek kaldım yeryüzünde sanki
İri dikenler var kalbimde
Ayrılıktan gelen.
Batar kanar kanar batar
Dikenler var kalbimde
Sensizlikten kalan.
Ucu sivri, iri mi iri
Yâre batar yara olur yeri
Ne yana gideceğim şimdi ben sensiz
Yönüm sendin
Hangi rüzgâra bel bağlayacağım şimdi
Yelkenim sendin.
Dahası var bu aşkın
Ötesi…
Öpülesi yanı daha var
Kanayası…
Gidesi yanı olacak daha
Kalası…
Bitesi olacak bu aşkın
Doğası…
Hep olası yani
Hep yaşayası…
Esu demiştim ya
İşte bu da aliterasyonu
Modası…
Aklıma geldin yine
Gittiğin yok ya!
Neyse!
Şu üç günlük dünyada
Dört günlük mutluluğumdun.
İki kişilik dünyamda
Tek kişilik sevdiğimdin.
Özür dilerim senden
Kalbine vermiş olduğum geçici üzüntüden dolayı
Kaç gidiş biriktirdin kalbinde
Harca harca bitmez
O kadar çok gittin ki
Bir kez kalmana bedel.
Ğ gibi yalnızım sahipsizim öksüzüm
Ben bu alfabenin yetimiyim.
Bul beni desem bu şiirin içinde
Bul desem senin içinde
Ödülüm olur musun?