Bir gülün ömrü vardýr, insanoðlununa baðlanýr. Gülü ekersin, dikersin insanoðluna baðlý, yine dalýndan koprmaya kalkýþýrsýn, her daim, her zaman insan elidir, insanlarýn elidir koparmaya kalkar, yetiþtirir.

O ellerle þahit olur ektiði zaman güzel güle, evinin süsüne, örtüsüne ve güzelliðine. Sularsýn her daim, yeþersin, güzellik versin etrafýna, yeryüzünün süsüne, örtüsüne yardýmcý olsun yardým eylesin diye. Bakarsýn gece gündüz, büyütürsün bir bebek gibi, þefkat gösterirsin incimesin, incitilmesin. Büyütürsün süs olur,güzellik olur, etrafýna birtek olur. Birde kopardýðýn an olur, üzülür uzatýlan ele, neden koptum, neden kopartýldým, neden kopartýlýyorum dalýmdan, canýmdan ve kanýmdan diyerek üzülüverir. Ne yaptým, ne eyledim ki kopardýlar, ayýrdýlar candan canandan.

Ýnsanoðluna baðlýdýr bir gülün yaþamý, ömrü. Büyütmek, yaþatmak ve ömrüne acýmasýzca son vermek yine insanoðluna baðlýdýr her daim. Ne eylerse kutulamaz acýmasýz ellerden, çýrpýnýrsa, yalvarýrsa fayda görmez yad ellerden. Kopar dalýndan hayatýna son verilir, solar gider diyarýndan, sevdalýsýndan.