Yitirdiðimiz nice mana var!

Ýnsan olabilmek ayrý bir sanat ve bu sanat belki de dünyada ki en zor lakin en kudretli sanat! Fakat bizler Allah’ýn bize sunduðu bu yüce nimetin farkýnda deðiliz. Öyle ki Allah (c.c) insaný yaratýrken, “Yeryüzüne bir halifemi göndereceðim “ diye bizi haber vermiþti. (1)

Ýnsan Yaratýcýsýnýn aynasý olacaktý yeryüzünde. Onun özelliklerini bir ayna misali gösterecekti. Fakat insan Ýblis’in düzenbaz oyunlarýndan kurtulamaz hale geldi. Bizler sevgiye olan güvenimizi yitirdik!

Yaþadýðýmýz þu hayata bir bakýn. Ne kadar aciz bir hale geldiðimizin iþaretidir üçüncü sayfa haberleri. Cinnet geçiren insanlýk aleminin ne kadar dramatik bir sahnede rol aldýðýnýn göstergesidir haberler. Merakýmýz ve ilgi alanýmýz magazine ve gündelik eðlencelere mahsur kaldýðý sürece de bu böyle devam edecek. Çünkü hesap sormaktan aciz,araþtýrmaktan beri ve öðrenmekten kaçar hale geldik. Bizler sadakatimizi yitirdik.

Yitirdiðimiz manalar arasýndadýr vefa! Teþekkür etmeyi unuttuk, þükretmekten aciz býrakýldýk. Olanýn kýymetini bilmektense olmayanýn çilesini çekmeyi yol edindik. Dil ve kalp arasýnda ki baðý öyle kopardýk ki; ne kalp ile inandýklarýmýzý hatýrladýk, ne de dil ile beyan edilenleri yaþadýk. Oysa “oku” emri ile baþlýyordu kainatýn efendisinin bizlere kurtuluþ reçetesi olarak sunduðu Ýslam dini. Ve Yaradan Nebiler nebisine Habibim diyordu. Sevmenin ne kadar yüce ve ne kadar elzem olduðuna esaslý bir iþaretti bu. Dillere destan olan sevda hikayelerini, Mecnunlarý, Leylalarý, Yusufa vurgun Züleyhayý hiç anlayamadýk. Dünya hayatý için göz kýrpan nefsi taleplerimize malzeme etmekten baþka bir faide saðlamadý çilesi destan olmuþ sevdalýlar. Bizler sevdamýzý yitirdik. Hayal etmek sadece bir efkarlý eylem oldu bizler için. Umut etmenin gayretinden ýrak kaldýk. Varlýðýn sebebinden nasibimizi alamadýk, almak istmedik, yada üç günlük dünya hayatý içinde bu varlýðýn sebebi olan sýrra ermek gelmedi iþimize.

““Anladým ki, Ýnsan kendi çabasýyla deðil, sevgi ile yaþar” dedi. “Yine anladým ki, her ne kadar insanlar kendileri için kaygý çekmekle yaþadýklarým zannederlerse de, hakikatte yalnýz sevgiyle yaþarlar, Yüreðinde sevgi taþýyan Ýnsanýn sevgisi Allah’tandýr ve Allah o insanýn içindedir. Çünkü varlýðýn sebebi sevgidir.”(2) Bizler ilimin gerekliliðine olan bilincimizi yitirdik.

Bakýnýz gazete köþelerine; cinnet geçirip evladýný katledenler, mali sýkýntýlarýný bahane sunup ebeveynine eza çektirenler, Ýnsana hiçbir fayda saðlamayacak meþgaleler uðruna varýný yoðunu heba edenler, kumar masasýnda tükenen hayatlar, namus kavramýndan uzak kalmýþ lakin dilinden namus kelamýný düþürmeyen namuslu namussuzlar. Uðruna nice kanlar dökülmüþ þu topraklar üzerinde geçmiþini unutup topraða göz diken Batýlýnýn hayatýný medeniyet kabul eden medeniyetsiz bedeviler ve daha neler neler… Bizler dua etme bilincini yitirdik.

Yitirdiðimiz nice mana var ve biz yitirilen deðerlerin farkýna varma idrakini de yitirdik. Birlik olma þuurunu, Millet olma inancýný, Ümmet olma samimiyetini yitirdik. Lakin; umutsuzluk içinde düþülen bu satýrlar da bir ümide iþarettir. Zira ticari rant kaygýsý ve populer olma telaþý içinde olanlar her ne kadar takvim oyunlarý yaparak kýyametten haber verme cehaletini gösterseler de yitirilen manalarý kazanma telaþý ve arzusunda olan bir nesilde meþalesini yakmýþ geliyor. Ne diyordu þair;

“Dininin, dilinin beyninin, ilminin, ýrzýnýn,evinin, kininin, kalbinin dâvacýsý bir gençlik...(3)

Ýþte yitirilen deðer ve manalarýn yeniden kazanýlacaðý günler yakýndýr diyerek, dua ile ve umut ile selamlýyorum siz yüreklileri. Hep birlikte deðerlerimize sarýlma vaktidir.

*1. Bakara Süresi 30.Ayet

*2. Tolstoy – Ýnsan Ne Ýle Yaþar

*3. Necip Fazýl KISAKÜREK – Gençliðe Hitabe

Mustafa Çelebi ÇETÝNKAYA