İki bin on birin pabucunu dama atmıştın;
Seni öyle heyecanla karşılamıştık ki…
Ne umduk, ne bulduk;
Yağımızla kavrulduk!
Yine de sağ olasın,
İki bin on iki!
Çok isterdik dile gelip konuşabilmeni;
Ne dertlerin olduğunu bilemeyiz ki…
Tüm acılara, sıkıntılara
Ve hüzünlere karşın
Seni az sevmedik,
İki bin on iki!
Yakında bizleri bırakıp gitmeye hazırlanırken,
Yine diyeceksin: Ben ne yaptım ki!
Biliriz seni zorla tutamayacağımızı
Kuşkusuz;
Güle güle git,
İki bin on iki!
Dileriz iki bin on üçe güzel öğütler verirsin;
Yoksa o bizi tanıyamaz ki…
Biri gider, diğeri gelirse de
Yıpranan bizleriz;
Mutsuzluğumuz seni üzmez mi,
İki bin on iki?
Umarız yarın bu günden daha aydınlık olur,
Başka ne dileyebiliriz ki…
Bari giderken bizlere
Bir güzellik yap;
İyilikler dile,
İki bin on iki!
Pek dost olamadık ama düşman da değiliz;
Bir daha karşılaşamayacağız ki…
Sana içten bir ‘Hoş geldin!’
Bile diyememiştik;
Güle güle git,
İki bin on iki!
24.12.2012