İnsanoğlu çiğ süt emmiş...
İnsanoğlu çiğ süt emmiş, kibir ile gezer gider
Bîhaberdir
adımından, karıncayı ezer gider.
Sebât etmez bir gönülde, uçar daldan dala konar
Yıkar gönül sarayını, çok canları üzer gider.
Mühlet verir Rabb'im kula, ara sıra onu sınar
Gâfil, amel defterine, günahları yazar gider.
Bilmez dostun kıymetini, her dem su-i zanla anar
Nasihattan hiç hoşlanmaz, Ariflerden bezer gider.
İyi işe varmaz eli, her açtığı yara kanar
Kim ki, kınar, yol gösterir; üzerini çizer gider.
"Göz üstünde kaş var" denmez; sözü sanki acı pınar
Yüz asıktır, kaşlar çatık, kötü kötü süzer gider.
"Dostum" dese güvenilmez; su istesen zehir sunar
Hiç burnundan kıl aldırmaz, baktı haksız, kızar gider.
Üryân gelir bu âleme, sanki dünya onun sanar
İsyan eder, başkaldırır; kuralları bozar gider!
Başta eser kavak yeli; düşünür ki o bir çınar!
Sanki ömrü kısaldıkça, başa döner, uzar gider.
Kılavuzu lanetlidir; şeytan söyler, o da kanar,
Savaş açar Yaradan'a, bu âlemden azar gider.
İner bir gün sis perdesi; çok yalnızdır, içi yanar
Bilir artık istenmiyor, kovulmadan sezer gider.
Gözlerinin söner feri; akıl gider, sonra bunar
Ecel kuşu gelir, konar, mezarını kazar gider...
Mecit Aktürk
