Sustum;
Artık kendimle bile konuşmuyor,
İçimden gelen seslere kulak vermiyor,
Gözlerimdeki yaşları silmiyorum,
Yüreğimdeki sızıyı hissetmiyor,
Bir martı özgürlüğünde susuyorum.
Sustum;
İçimde dağ gibi sevgi biriken,
Sevgi cümleleri kurmuyor,
Gözyaşımla yıkanan bu şehre sitem etmiyorum,
Gökyüzündeki yıldızlara gülümsemiyor,
Bir martı çığlığında susuyorum.
Sustum;
Kendime, sana, denize, göğe,
Ne varsa yaşayan ve hayat veren,
Topraktaki neme, yitip giden ömrüme,
Koskoca bu şehre, İzmir’e,
Bir martı bakışında susuyorum.
Sustum;
Dokunmayın bana,
Dokunmayın kanayan yaralarıma,
Dokunmayın gecelerin karanlığına,
Dokunmayın sustuğum sevdama,
İçimdeki sevgimi yükleyip heybeme,
Bir martı kanadında uçup gidiyorum,
İzmir semalarında.
Ayşe MANAV