Online Üye
Online Ziyaretçi
Tevellüt!
1900’lü yıllar
Düşmüşüm
ana rahmine
Bir
Cumhuriyet Bayramında
Gelmişim
dünya evine
Nur
topu, aya benzer bir çocuk
Doğarken
ben ağlamışım kaderime
Mutluluktan
gülmüş el alem bana ne
İki-üç
yaş geçmiş böyle
Anam
belden alt yanımı,
Kundaklamış
topraklı beze
Bırakmış
kapı önüne, gitmiş tarlaya
Beni
emanet etmiş çoban köpeğine
Sarılmışım
“ana” diye, onun memelerine…
Gelmişim
dördümde büyük şehre
Bana
kim bakar hak getire…
Yaşım
gelince yediye
Sökmüşüm
alfabeyi,
Dedem
kafasına koymuş bir kere
Camiye
imam olacak diye…
Devam
etsin kuran kursuna
Öğrenmişim
namaz surelerini
Bilirim,
farzı, vacibi sünneti
On
iki de bitirdim mektebi
İmam
Hatip yolunda
Çektim
asıl eziyeti
Gitmedim
okula, devamsızlıktan
İkinci
sınıfta kestiler biletimi…
Yaş
on altı oldu, göz gördü, gönül sevdi…
Ana
yüreği, “küçüksün” dedi destur vermedi
Yaş
on yedi oldu, deli çocuk uslanmaz!
Abla
gelin olmuş gitmiş…
Evde
ana hasta…
İnek
sağılacak, çocuk bakılacak
Çamaşır,
bulaşık! Kim yıkayacak?
Evlendir
bekar oğlanı, gelin yapsın her işi…
Torun
büyüt!
Görelim
mürüvveti demişler
...Ve
On
yedimde evlendirdiler…
Çocuk
yaşta, çocuk sahibi oldum
Büyük
oğlum dünya merhaba dedi
Yaş
yirmi… Haydi, vatan borcu
Askere
dediler…