2
Dýþarýda kar, rüzgarla ahenkli bir þekilde dans edercesine yeryüzüne yayýlýyordu. Bembeyaz saçlarýný lüle lüle dalgalandýrýyordu. Sokaklar, caddeler, aðaçlar, evler sanki düðüne hazýrlanan bir genç kýz cilvesiyle bembeyaz gelinliðini giyinmiþ dünürünü bekliyordu.
Caddeleri aydýnlatan ýþýklarda kar taneleri ayrý bir güzel görünüyordu. Ellerinde paketlerle dört kiþi, kar tanelerinin altýnda, yüreklerindeki heyecan kýpýrtýlarýyla dikkatli bir þekilde ilerliyorlardý. Bakkal Ali'yle eþi Fatma Haným kol kola girmiþ, genç âþýklarý kýskandýrýrcasýna sýcak ve samimi bir þekilde yürüyorlardý. Mustafa elinde bir buket çiçekle kardeþi Aylin'e eþlik ediyordu. Nihayet yolun sonuna varmýþlardý. Kapýnýn zilini bakkal Ali çaldý.
-Kim o?
-Bakkal Ali ve ailesi.
Kapý açýldýðýnda masum yüzüyle Selma karþýlarýndaydý.
-Buyrun...
Mustafa elindeki çiçek buketini Selma'ya verdi. Yüzü pembeleþen Selma, elleri titreyerek uzatýlan çiçekleri aldý. Ýçeriye girmek için rüzgarýn elinden tutan beyaz gelincikleri dýþarýda býrakarak kapýyý kapattý.
Ýçerisi sýmsýcaktý. Bakkal Ali paltosunu çýkararak müstakbel gelini Selma'ya uzattý. Selma hem Ali beyin, hem de Fatma hanýmýn paltolarýný alýp askýya astý. Mustafa ise paltosunu kardeþi Aylin'e verdi.
Ayþe haným güler yüzle misafirlerini karþýladý. Fatma hanýmý sýcak bir tebessümle sardý. Ali Beye de "hoþ geldiniz" dedikten sonra misafir odasýna buyur etti.
Erdal biraz keyifsiz de olsa misafirlere karþý saygýda kusur etmedi. Annesini üzmedi.
Ancak keyifsizliði Aylin'i gördükten sonra anlatýlmaz bir þekilde sevince dönüþtü. Gelenlerle daha candan ilgilenmeye baþladý. Mustafa'ya sorular soruyor, kendi iþinden bahsediyordu.
Sohbet havadan sudan konularla baþladý. Ýþlerden, geçimden derken asýl konuya girildi. Ali Bey boðazýný temizlemek için bir iki öksürdü. Bu sýrada Selam kahve tepsisiyle içeri girdi. Heyecanlý olduðu her halinden belliydi. Mustafa'nýn kahvesini verirken hafiften göz göze geldiler. Mustafa neredeyse fincaný devirecekti. Kahveleri daðýttýktan sonra Selma mutfaða geçti. Kapý aralýðýndan konuþulanlarý dinlemeye baþladý. Ali Bey konuya girmiþti bile;
-Ayþe Haným ziyaretimizin asýl sebebi kýzýnýz Selma'yý oðlumuz Mustafa'ya Allah'ýn emri, peygamberin kavliyle istemektir. Þayet sizler de uygun görürseniz dünürünüz olmayý istiyoruz.
Ýçeride hafif bir sessizlik oldu. Ayþe Haným Erdal'ýn gözlerine baktý. O da sen bilirsin dercesine bir iþaret yaptý.
-Ne diyelim, hayýrlýsýysa olsun. Ancak kýzýmýzýn da bu konudaki fikrini almak icap eder. Biz size haber veririz. Ali bey;
-Tabi ki kýzýmýzýn da bu konudaki görüþü önemli. Çünkü birlikte yaþayacak olanlar onlardýr. Sizden haber bekleyeceðiz.
Bu konuþmalardan sonra çaylar içildi, tatlýlar yenildi. Ali bey saate bakarak vaktin ilerlediðini söyleyerek müsaade istedi. Sonra da beyaz gelinciklerin altýnda evlerine doðru ilerlediler.
Erdal o gece hep Aylin'i düþündü. Selma'ya karþý Aylin... Ýki aile arasýnda akrabalýk çok daha sýký olacaktý...