Online Üye
Online Ziyaretçi
66.KALP KRİZİ ( Aralık 1990 Kadıköy )
En sağlam uzvum kâlbim bilirdim ,
Ölüm sınırında tekrar , tekrar dirildim .
Yeni bir yaşam dedim , amma gamlıyım ,
Yolun yarısını geçtim , amma zamlıyım .
Kâlbin sesi duyulmazken normal hayatta ,
Arada bir kâlbim çarpar belirsiz bir saatte .
Mizacıma uygun mudur bulunsaydım bir yatta ?
Düşündükçe şükrederim bu yatakta , bu katta .
Istırabım durmaz , artarak azar da azar ,
Meleklerin kimi sevap , kimi de günahım yazar .
Ölüm düşüncesi dersen , ancak moralim bozar ,
AZRAİL gelip , olsa , olsa kabrimi kazar .
Yazabilsem her şeyi satırlara , ciltlere ,
Anlatsam duyguları BÜYÜK RİNTLERE.
Ya döksem kağıda , ya beynime oysam
Ya döksem göz yaşı , ya ıstıraba doysam .
Duyduğum ezan sesi , birkaç yönden geliyor ,
Ruhumun seslenişi gökyüzünü deliyor ,
Vahdetin bütünlüğü her türlü maddiyatı siliyor
El açıp YARADAN’dan ezanla, bin bir şifa diliyor.
Bu gün deniz sakin yine dalga yok ,
Martılar pike yapar sanki birer ok .
Pazar erken saatleri , ne misafir ne konuk .
Gözlerim ufuklarda , ne aydınlık , ne donuk .
Epey vakit buldum şiir yazmaya ,
Boşuna da olsa , iğneyle kuyu kazmaya
Uykularım saat başı , dakika başı bölündü ,
Yoğun bakım burası, , yine bir hayat söndü .
(Şiirlerime güzel sesiyle değer kattığı için
Güzin hanıma teşekkürler)