Online Üye
Online Ziyaretçi
ZÜL DEGiL DOSTUM
Davası olana yasaktır
küsmek
Yiğide sevdası zül değil
dostum.
Var mı bir darbede umudu
kesmek?
Aslolan hedeftir yol değil
dostum.
Kalsak da bu yolda, yalnız,
kimsesiz
Yine de durmak yok zulüme
sessiz
Nesline payedir bıraktığın
iz
Alçaktan beklenen gül
değil dostum.
Say ki VATAN bir bağ,
bağcı da sensin
İsteriz mahsül bol, ürün
has densin.
Kurtlusu, kurtsuzu hep
temizlensin
Elmaların hepsi kal değil
dostum.
Gel, hiç sevindirme
nankör, haini
Sokma yüreğine öfkeyi kini
Bir sözümüz vardı; hatırla dünü
Kızgınlık bize has hal
değil dostum.
Demem ki, ne dense hep sineye çek
Sabrın da sonu var; bu da
bir gerçek
Burada aslolan terazi,
ölçek
Bizim de dilimiz lâl değil
dostum.
Bir kutlu çınara, dala
aitsin
Toparla kendini, sitemin
bitsin
Vefasız olanı yolcu et
gitsin
Kimse vazgeçilmez kul
değil dostum.
Çok engel olsa da, düşsen
de bîtâp
Hoş gelsin gönlüne, her
dert ızdırap
Hirâ'dan yükseldi O kutlu
hitap
Klavuz Kur-an'dır; fal
değil dostum...
Mecit AKTÜRK
Ye'se düşüp küsen bir
DOSTA naziredir.