Damlayan,

Su sesi gibi düþlerim;

Hep yutkunarak çýkýyor sahneye..

Ne zaman,

Güne gözlük taksam,

Geceye karýþýyor güneþim,

Karanlýklar çöküyor köklerime..

Hiçbir yýldýzý,

Kayarken yakalayamadým;

Ya da

Havai fiþeklerin sevimli öfkesini..

Ama

Hayal ettim fitilini ateþlediðimi,

Parlayanlardan biri de kendim olmayý..

Bugün,

Martýlarýn kanatlarý bana ait..

O kadar nazik süzülüyorum ki yüksekten,

Kirpiklerimi ýslatýyor rüzgar..

Keman olsaydým es kaza,

Ýç çekiþlerime yakamozlar düþerdi heralde..

Mesela,

Vapur sesleri,

Vivaldi gibidir gün doðumunda,

Hatta,

Çoðu zaman vitrin mankenleri bile,

Vokaldir içimdeki dilsize..

Aynalar,

Her zaman pusula mýdýr sizce ?

Bence deðil…

Her ayna,

Farklý aðlar ya da içten yanar,

Benim aynalarým madalyon gibi,

Sabah verdiði umudu akþam geri alýyor..

Artýk saçlarýmý taramýyorum..

Baðrým gibi açýk ayakkabý baðcýklarým,

Ve kördüðüm rüyalarýmla geziyorum evreni..

Yalnýzlýk,

Þairin mürekkebinde dirileli,

Hiç bu kadar derin nefes almamýþtým..

Hýçkýrýk senfonisi !

Evet,

Evet buhar olan yaþlarýmýn adý bu olmalý;

Yoksa gökyüzü bu kadar öfkeli,

Yeryüzü bu denli kabuk baðlamazdý deðil mi ?

Mckenitt içimde ve sanki,

En yüksek sahneden baþaþaðý yuvarlanýyor sesiyle..

Kör ebe hayallerimde ihtiyar balýkçý,

Saklambaç gelgitlerde sobesiyim amazonun..

Yani,

Dipsiz,

Kuyumdan çektiðim çýðlýklarý dahi,

Dökemiyorum iþte çöl rengi kýyýlarýma..

Mavi çarþaf deniz gibi,

Kahretsin ki çok fazla temiz,

Dinginim..

Hangi ayaðýmý sürsem tökezliyor..

Hangi düþe vursam düþüyorum,

Bu

Yüzdendir ki,

En

Bariton

Sesimle bile özürlüyüm çýðlýklarýma

Kusurluyum daha en baþýndan..

Bülent KAYA