Gözlerimin önünde uçuþan yapraklara benzetiyorum zihnimdeki sözcükleri. Baþý, sonu olmayan, cýmbýzla cümlelerin arasýndan rastgele çekilip alýnan sözcükler gibi.  Hiç düþünmediðim anlarda birden aklýma gelen sözcükler anlamsýz geliyor çoðu zaman.

Bazen; tam cümlenin ortasýna yerleþtiriyorum onlarý birden anlam kazanýyor.

Öznesi ve yüklemi ile tam bir cümle oluþuyor, anlamlanýyor.

Çoðu zaman, aklýma aniden gelen sözcüklere benzetiyorum kendimi.

Tek baþýna hiç bir þey ifade etmeyen.

Öznesi ve yüklemi olmayan tek bir sözcük gibi anlamsýzým. 

Sihirli bir cümlede anlam kazanmak için,  dudaklarýnýn arasýndan dökülecek öznesi ve yüklemidir beklediðim.

Belki o zaman tam bir cümlede huzur bulacaðým.

Al beni

Cümlelerine kat,

Kat ki

Sende anlam bulayým,

Öznesi sende baþlayan,

Sana ve bana

Anlam katan olayým.

Al beni,

Cümlelerine kat,

Kat ki

Anlam bulayým,

Zihninde uçuþan sözcük yerine,

Aklýnda kalan olayým,

Ben sende kalayým.

Al beni,

Cümlelerine kat,

Kat ki

Sihirli bir cümlede

Dudaklarýndan dökülen

En güzel cümlede

Hayat bulayým.

Sensiz,

Kimsesiz,