Online Üye
Online Ziyaretçi
Vedâ Vakti...
Çöküyor omuzlarım kasvetinden gecenin
Bir vefasız yâr için gülmenin zamanıdır.
Vîrâne oldu yeri, gönlümdeki ecenin
Anıları anlardan, silmenin zamanıdır.
Bir tek duyan olmadı içten gelen âhımı
Kapattım ziyarete çileli dergâhımı
Giydirdim çiçeklere matemin siyahını
Kalbime, keder ile, dolmanın zamanıdır.
Gönlümün mürekkebi hep hüzünün renginde
Ayar tutturamadım dilimin ahenginde
Esir düştü umudum, hayat-memat cenginde
Güneşim sürgün yedi; solmanın zamanıdır.
Dar geldi yüreğime, herkese "koca" dünya
Sözde, yaz görecektim; önü bahardı güyâ
Anladım ki mutluluk bir serapmış, bir rüya
Boynu bükük gülleri yolmanın zamanıdır.
Yüreğimde umutsuz bir sevdayla yanarak
Mâziye son kez bakıp, acı ile anarak
Bir yangının içinde, buz keserek, donarak
Bu limandan da demir, almanın zamanıdır.
Bir zamanlar ben iken bu âlemin en şeni
Bahtı karaya döndüm; boşver niçin, nedeni
Yediği darbelerle yorulan bu bedeni
Ölümün kollarına salmanın zamanıdır...
Mecit AKTÜRK