Dosttan gelen gül þerbeti
Döküp gitmek yoktur bizde.
Terk eyleyip hoþ sohbeti
Çýkýp gitmek yoktur bizde.

Yýrttým dünya tapusunu
Yaptým gönül yapýsýný
Kýrýp dostun kapýsýný
Çekip gitmek yoktur bizde.

Çaðlar gönlüm coþa coþa
Dere tepe aþa aþa
Suya hasret varken, boþa
Akýp gitmek yoktur bizde.

Kara toprak kula kundak
Dünya denen ara durak.
Haklý söze kýzýp, dudak
Büküp gitmek yoktur bizde.

Þükür, aþtým kin daðýný
Bozdum nefsin þer aðýný
Dostun, gönül otaðýný
Yakýp gitmek yoktur bizde.

Buldum doðru güzergâhý
Terk etmem ben bu dergâhý
Gönül Hakk´ýn nazargâhý
Yýkýp gitmek yoktur bizde.

Dostum varsa bacam tüter
Dost baðýnda bülbül öter
Hiç demeyiz; tamam, yeter
Býkýp gitmek yoktur bizde.

Gör ki, gönlüm döndü sele
Hakikatler gelir dile
Uzatýlan dostça ele
Bakýp gitmek yoktur bizde.

Hayýr ve þer; iki nehir
Kirli suda yüzmez mahir
Yüreklere acý, zehir
Ekip gitmek yoktur bizde.

Bildik kulun Mi’râcýný
Tattýk imânýn gücünü.
Sevgi, dostluk aðacýný
Söküp gitmek yoktur bizde.

Mecit Aktürk