Online Üye
Online Ziyaretçi
Aynayla Hasbıhal…
Önünden geçiyordum;
“-Pişt! Vefasız nereye?”
Şaşırdım doğrusu…
Uzun zaman olmuştu,
Unutmuştum…
Baktığımda kapkaranlıktı,
Sordum:
“-Neden karanlıksın? Sırların hani?”
“-Küsüm sana!”
“-Ben bana küsüm.
Sen küsmüşsün çok mu?
Zaten unutmuşum suretimi.
Saklama benden kendini,
Sırlarında göstersene beni…”
Bir anda aydınlandı ayna,
Başladık sohbete…
“-Saçların çok dağınık...
Evde tarak yok mu?”
“Olmaz mı? Var tabi…
Dağınık olmalı;
Çünkü yârimin elleri taramalı.”
“-Alnında da izler birikmiş
Yaşlandın demek…”
“-Her çizginin anısı var!
Kırıldıklarımdır hepsi…”
“-Kaşının biri kalın biri ince.
Niye ki?”
“-Cımbız değmez ona, diğeri benimki.
Ne güzel yakışmışlar yan yana değil mi?
Sevdiğimin kaşı o;
Göreyim baktıkça bana…”
“-Kirpiklerin uzun; ama kıvrık değil.”
“-Hileyle kıvırmam onları;
Her biri ok olmalı
Onun yüreğine batmalı.”
“-Kalem de çekmemişsin gözlerine.”
“-Çekmem!
Sevmez benimki sahteleri,
Doğalı sever ezeli.
Hem dudaklarının izi var, sürme niyetine.”
“-Yanaklarına ne demeli?
Biraz allık sürmeli.”
“-Hiç gerek yok ki…
Onu görünce zaten kızarır kendileri.”
“-Burnunun ucu da ıslak!”
-Onun busesi üstünde.
O gün bugündür, hiç kurumadı ki.”
“-Dudaklarına biraz şeftali
Ya da çilek rengi ruj sürmeli…”
“-Sürmem, dilimi gezdiririm üstünde.
Dudaklarını dudaklarımda hissederim; sıcacık…
Kiraz rengi olur o an,
Al al parlar kendileri.”
“-Çenende elinin izi çıkmış.”
“-İşte orda yanıldın; onun elinin izi bu.
Çenemden tutup kaldırınca
Gözlerime gözlerinden
Sevgi akıttığı anın hatırası.”
“-Bana bakman gereksizmiş gerçekten.
Süslenip ortaya çıkmana
Gösteriş yapmana da gerek yokmuş.
Bu güzel yürek sana fazlasıyla yetmiş.”
“-Eyvallah aynam, eyvallah…
Sırlarımı, sırrında saklamayı sakın unutma olur mu?