B.




“ Bu âlem bir satranç tahtasýdýr ; piyonu öyle sür ki 700 sene sonra “Þah !” diyebilsin . “
Hazreti Mevlana , kainatýn sahibine ulaþacak piyonun “sevgi” olduðunu biliyordu . Gönlü , Allah , Peygamber ve insan sevgisi ile dopdolu yaþadý .

Ölüm gerçeðini “ Þeb-i Arus “ Sevgiliye kavuþma gecesi olarak kabul ediyordu . Oynadýðý gönül satrancýnda aþk piyonunu öyle sürdü ki hakikate ulaþýp Þah’ýný buldu .
Hazreti Mevlana dönemi , 13. yüzyýl Anadolu Müslümanlarýnýn hüzün dönemidir . Batý’dan gelen Haçlý sürülerinin , Doðudan gelen Moðol çapulcularýnýn kan, zulüm ve enkaz býraktýklarý bir vatan topraðýnda Mevlana , þifa daðýtan bir güneþ gibi yeniden doðmuþtur .

Ondaki sevgi aþka dönüþmüþ , olaylarýn ardýndaki gerçekleri görmüþ , hikmete yapýþmýþ , Allah’a ve insanlara dost olarak yaþamýþtýr .

Büyük eseri Mesnevi’de :

“ Dinle neyden kim hikayet etmede “
“ Ayrýlýklardan þikayet etmede “

Diyerek baþlar .

Þems-i Tebrizi isimli arkadaþý ile üç yýl süren gönül dostluðu ayný frekansta buluþan , zaman ve mekan tanýmayan bir dünyaya taþýmýþtýr Mevlana’yý .

Bir gün yanýna gelen bir zat , “ Üstadým , müzik bana Cennet kapýlarýnýn sesi gibi geliyor “ deyince Mevlana gülümser : “ Doðru,der ; ancak biliyor musun o ses , kapýnýn açýlýrken deðil kapanýrken çýkardýðý sestir .”

Hayatý boyunca raks etmemiþtir . Bir musiki aleti çalmamýþtýr . Günümüzde müze haline getirilen türbede sergilenen ney , kemençe , tambur , rübab , kudüm , keman ve ud’un en eskisi 1945 tarihlidir .

“ Dostlar sýkýlmasýn diye þiir söylerim . Ehl-i dünya oynar durur ; bunu sema sanýr . “ der Mevlana .

“ Gel …Gel …Her kim olursan ol yine gel . “
“ Müþriklerden , putperestlerden , Mecusilerden de olsan gel “
“ Bizim dergahýmýz ümitsizlik dergahý deðildir .”
“ Tövbeni yüz kere bozmuþ olsan da yine gel . “

Hazreti Mevlana çaðýrdýðý dergahýn Kur’an yolu , Rahmet kapýsý piþmanlýk kapýsý olduðunu her vesileyle ifade ederek
kendini istismar edenlere sitem etmiþ :

“ Men bende-i Kur’an’em , eðer can darem “
“ Men hak-i reh –i Muhammed muhtarem .”
“ Eðer nakl küned cüzin kes ez güftarem .”
“ Bizarem ezü ve zan sühun bizarem .”

“Ben sað olduðum sürece , Kur’an’ýn kölesiyim .”
“ Ben Muhammed’in (sav) ayaðýnýn tozuyum .”
“ Kim benim sözümden gayrisini naklederse “
“ Ondan da bizarým (rahatsýzým) , o sözlerden de bizarým . “

Ölümün yakýnlaþtýðýný , kendi ifadesiyle “þeb-i arus “ düðün gecesinin yakýnlaþtýðýný hissettikçe sevinci artar . Hüsameddin Çelebi’yi yerine vekil býrakýr . “ Cenaze namazýmý Hoca’m ( Sadreddin Konevi ) kýldýrsýn “ diye vasiyet eder.

Ölüm halleri baþladýðýnda Konya’da yer sarsýntýlarý baþlar . Bazý evler hasar görür . Herkes korkuya kapýlýr . “ Zavallý toprak , þöyle bir lokma istiyor . “ diye mýrýldanarak talebelerine döner : “ Sizlere , açýkta söylemeyi , gizlide yüce Allah’tan korkmayý , az yemeyi , az uyumayý , az söylemeyi , günahlardan çekinmeyi , oruç ve namaza devam etmeyi , þehvetten kaçmayý , halkýn cefasýna dayanmayý , sefihlerden uzak durmayý , salihlerle birlikte olmayý vasiyet ediyorum . “

O sýrada yatmakta olan Mevlana’nýn yaný baþýnda temiz yüzlü biri belirir . Hüsameddin Çelebi : “ Affedersiniz ; tanýyamadým da !... “ deyince bilinmeyen misafir dostça gülümser : “ Ben Azral’im . “
Mevlana Hazretleri sevinç içinde “ Haydi , der ; bir an önce canýmý al ! Beni Rabbime kavuþtur . “

Cenazesinde Müslim ,gayrimüslim bütün Konyalýlar hazýr bulunur . Cenaze namazýný Sadreddin Konevi Hazretleri kýldýrýr . Daha sonra Hoca’nýn namaz sýrasýnda neden bir süre duraksadýðýný sorarlar .

Hoca “ Biz kimiz ki ; O’nun namazýný Efendimiz (sav) kýldýrdý , melekler saf tuttu .”