Pencere kýyýsýna sýðýnmýþ yerde elimdeki deyimler kitabýný, pencereden serin serin esen ve müzik havasýnda yol alan rüzgarýn eþliðinde nefesimin akýþýna býrakýlmýþ vaziyette okuyorum. Ýnsanýn okunasý ve insana bilgi kaynaðý olan kitabýn sayfalarýna narin ve incimemesi için zarif bir þekilde karýþtýrdým. Okudum, okuduðumu beðendiðim deyimlerle gönlüme mesken ettirdim. Kaynaðýmýn ana temasýný oluþturdum belkide.

Ardýndan ise Daniel Defoe’yi elime alýp, akýþýna býrakýlmýþ, geliþi güzel ve sessizliðin sarmýþ olduðu odada, pencerenin kýyýsýnda okuyorum. Birkaç sayfa da olsa, belki çok az okuduðum da olsa, beni etkileyip, etkisiyle de kendimi biran olsun, kitapta anlatýlanýn empatisine kapýldým. Babanýn verilen öðütlerine, annenin yalvarýp yakarýþlarýna kulak asmadan kendi baþýna odaklandýðý bir yolu tercih eden, kitabýn etkisi benide etkilemesi ile, biran olsun babamýn ve anneciðimin öðütlerini gözler önüne serdim.

O esnada kafam karýþmýþtý ki, okumaya ara verir oldum ve kafamýn karýþýklýðýný gidermek için dinlenmenin faydasý gerektiðini düþündüm. Dinlendim dinleniyorum on-onbeþ dakika. Bir taraftan da zihnimde tasarýsýný oluþturduðum ’ PENCERE KIYISINDA KÝTAP OKUMAK’ baþlýklý deneme mi yazýyorum ve gönlümün seslendirdiði satýrlarý döküyorum boþ kalan defterin sayfasýna. Ve dinlendiðim vakitler; aklýmý kurcalayan kötü kötü hislerin ve fikirlerin oluþtuðunu farkettim. Acaba kitap nasýl bir son ile bitecek, baþkahraman ölecek mi veyahut yaþayýp kitabýn sonundaki akýþýna kadar kitap ile sürüp, kitaba son noktayý býrakacak mý? Kafamý kamçýlayan ve zihniyetimin odaklandýðý kitabýn etkisi, beynimi kurcalayan vuruþlarlayým, eþliðini yapmýþ olduðum dakikalar ile.

Sonrasýnda vakit geçti ki bulunduðum yer ve pencerenin kýyýsýnda deðiþim yaptým. Farklý ev olan yer bizim gerçekteki ev. Biraz soru çözümleri derken zamanýn su gibi akýp gittiði vakitleri yaþamak hevesinde kalmýþtým. Geçen zamanýmýzý ve geçecek olan her dakikayý geri getirecek kdar kuvvette, bir kaseti geri geri saran birer radyo teknolojisi deðilizya. Veya zaman dilimini geri getirecek kadar güçte deðiliz ki, geçmiþi tekrar yaþamak ve yaþatmak isteyelim. Arda kalan anýlarýmýzý hatýrlatýr sadece, hayalinde yaþýyor olarak kalýrýz. Yine pencerenin kýyýsýnda oturmuþ meskenimi kurmuþtum.

Elimde kalem,karþýmda yine yarým kalan boþ bir defter sayfasýnda, yazmýþ olduðum denemenin devamýndayým satýrlarýn güzergahýnda. yüreðimden akan, bir deðirmenin çevrildiði su misali, yazýlana eþlik ediyorum.Etkisi sarmýþ vaziyette olan, akýþýna sürüklenen yazýya kaptýrmýþým kendimi. Sonrasýnda oturmuþ bir hal alarak, çalýþtýrdýðým pervanenin serinletici havasýnda yazmaya devam dedim gönlümün sesi ile. Pervanenin výýýýnngggg výýýýnnggg výnglatan narin sesi, kulaðýma, bestecinin bestelediði bir müzik havasý gibi geliyor. Eþliðinde yeþil ýþýkta hareketlenen bir araba, benimde denemeye odaklanmam eksilmedi.

Esen rüzgarýn etkisi sayfayý da havasýnda dalgalandýrýyor. Aþýðý oldu sayfaya, sayfanýn ise hoþuna gidiyor rüzgarýn kendisini dalgalandýrmasýna. Çapkýnlýk yapýyor ellerimin arasýnda gönül verdiðim boþ defter sayfasý. Aldýrýþýnda olmadýðým vaziyette zihnimi tasarlayan kelimeleri birleþtirip yazmanýn devanýmýný sürdüyorum gönlümün seslendirdiði ses ile. hirbir þey beni alýkoyamadý kendisiyle baþbaþa vakit geçirdiðim, kalemim, boþ sayfam ve denemem ile. Boþ kalan hatýra gibi hissediyorum kendimi. Þöyle bir kýyýda otursam, otursam da uðraþacak ve severek yapmak isteyeceðim bir þey olsa dedim aklýmdan.

Ve ilk aklýma gelen ise güzel yazabileceðim bir düzyazým daha olsun istedim. Her þey okumak istediðim ve elime aldýðým deyimler kitabýyle baþlamýþ oldu. Ardýndan ise Daniel Defoe ile sürdürdüðüm denemeyle devam etmiþ oldum. Kýyýsýnda kamp kurduðum pencereler ise eþliðini eksiltmediler yüreðimdeki ses ile. Güzel fikirler düþünmemi saðlamýþ oldu. Düþündükleri mi satýrlara aktarma mý saðladý. Düþünceler sarmýþtý ki aklýmý, eþliðinde buldum denemenin. Fikir paylaþýmý yapýyordum kendisiyle, o bana gönlünü açtý, ben ise ona yüreðimden akan satýrlarý sundum.

Yürürken bile sesimin akýþýnda buluyorum kendimi. Akýl baþtan gitmiþ vaziyetteydi. Odaklanmýþtým yazýlanlara, beynimde tasarladýkça yeni kelimeler üretmek istiyordum, üretmenin etkisi de beni bir kelime makinasý yapmýþtý sanki. Her þeye raðmen aklýmýn sesi, gönlümün akacak pýnarýyla oluþturmak istediðim yazýyý son satýrlarý yazarak bitiþine son nokta ile sonlandýrmak oldu.




31.05.2009

_-_ **MEHMET TAÞ** _-_