Ýbrahim Karaýslý’ya…

Bir adam okyanus kenarýnda med-cezir sonucunda sahilde kalmýþ deniz kabuklarýný eliyle tek tek okyanusa fýrlatýyormuþ. Onu böyle gören biri ''o kadar çok var ki'' demiþ, “hangi birini kurtarabilirsin. Senin için neyi deðiþtirir bu?” Adam bu arada eðilip bir tane daha deniz kabuðu almýþ, suya fýrlatmýþ ve þöyle demiþ: “Onun için çok þey deðiþti ama!”

* * *

Ayrýlýk düþmüþse yine dostum kaderin cilvesi bahtýmýza, unutma ileride bir meydana çýkýyor yine tüm bu ayrýk yollar. Bilirsin, ''eskilerin bir lafý vardý'' diye baþlardým teselli cümlelerime son zamanlarda. Þimdilerde sokak aðzýna düþmüþ olsa da o güzelim sözlerin bir kýsmý, yine de, benim için sýðýnýlacak bir liman hükmünde. “Öldürmeyen dert diriltirmiþ” tesellisi de o limanlardan biri sadece, çokça sýðýndýðým.

Sen gurbetin tatlý-sert baðrýnda, yokluðunda özlemini çektiðin dertlerinle ukbâný inþa ederken, nereden bilebilirsin ki, sýlanýn, biçare ruhumda onulmaz hastalýklara deva olamadýðýný. Alýn yazýmýn bu olamayacaðýný haykýrsam da dilimle, piþmanlýklarýmla kalakalýyorum vicdanýmýn acý haykýrýþlarý karþýsýnda. Mantýðýmla vicdaným arasýndaki bu med-cezirlerde kaderin merhametini muntazýr ruhum ise, þimdilik pes etmeye niyetli olmasa da, daha ne kadar dayanýr bu ýstýraba bilinmez. An be an, gram gram ölmek, bu olsa gerek.

Muvakkat hüzünlerden bile sahici mutluluklar devþirme bi-çareliðinden medet umar oldu gönlüm nice zamandýr. Evet, denize düþen yýlana sarýlýrmýþ lakin, can havliyle sarýldýklarým zehrini terk etti hep ruhuma. “Bu böyle gitmez” feryatlarým ise, aldatmaca bir hovardalýktan öteye geçemeyen, sadece yeni piþmanlýklarý haiz cýlýz mý cýlýz bir silkiniþ. Tüm bunlara raðmen yine de ümidimi hepten yitirmiþ deðilim. “Ümidinizi kesmeyin!” ilahi emri beni yýkýlýp tamamen tükenmekten muhafaza eden yegâne ümit kapým. Biliyorum, elini-kolunu sallayarak girilmez o kapýdan.

Milletinden uzakta “milliyetin” uðruna, sokaða çýkmanýn bile tehlikeli olduðu karanlýk gecelerin hüznünü sýrdaþ edinip ruhunu aydýnlatýrken sen, benim bahtýma hüznün sana pekâlâ yakýþtýðýný görmek düþtü. Önden giden atlýlarýn ardýna takýlamamak nasýl bir cehennemî ýstýraptýr bilemezsin. Yýllar önce okuduðum bir kitapta (Mor Mürekkep, Nazan Bekiroðlu) halen unutamadýðým bir cümle düþer dilime, sen yâdýma düþünce: “Ýnciyle güzel’in birlikteliðinde güzelliði artan güzel deðil, incidir.” Gurbet, “zalým gurbettir” çoðu insana göre. Burnu havalarda, nefsinin elinde oyuncak olmuþ bu müflise sen gurbetin zalým olmadýðýný, koþa koþa gidilesi güzel bir hizmet yurdu olduðunu gösterdin.

Biz dünya denen gezegeni oturduðumuz yerden “global bir köy” olarak nitelerken, sen hizmet uðruna onu köyün belledin zaten. Gittiðin her yerde kendi hâne’nde gibi rahat ve gideceðin her yere de köyüne gider gibi koþar adýmsýn. Git, ardýna bakmadan git. Gözü arkada kalanlar, küçük bir tümseði bile aþamayýp yollarda takýlýp kalmýþlardýr. Yaþatmayý yaþamlarýnýn gayesi saymýþ olanlar ve bu uðurda daima bir adým ilerisine ulaþmayý gaye-i hayal edinmiþ hizmetkârlardýr ki, Selam Yurdu’nda hizmete layýk olabilirler. Deðil mi ki, “bu milletin efendisi, ona hizmet edendir” buyrulmuþ. Sen, tüm insanlýðý kendi milletin bilme ufkunda seyahat ediyorsun. Bu fedakârlýðýn karþýlýðý ebedî âlemde “hizmet edilmek” olarak ödenir dilerim.

Canýn pahasýna yaþatmak için koþturduðun diyar-ý gurbette mevcut imkânlarý (imkânsýzlýk esasýnda) ve yaþadýðýn hatýralarý nakledince sen, dilimizden gayr-ý iradi “vay be!” hayret sözcüðü dökülüyor. Hangisi acayip dersin? Hizmet uðruna her þeyi göðüslemen ve nefsini Allah’a satmýþ olman mý yoksa ruhunu ve iradesini nefsinin pençesinde yokluða mahkûm etmiþ olan mý? Rüyalardan fal devþirmekle geçiyorsa bir insanýn ömrü, gayrý kaybedecek neyi kalmýþtýr ki? Bildiklerini bilmemiþ olmayý arzu ediyor insan. Bildiklerinin bir türlü idrakine varamamýþ olmanýn farkýna varmak büküyormuþ belini insanýn.

Þimdilerde gurbetin bir baþka köþesinde hayatýnda bir baþka nurlu sayfa açýp, hizmet ufkunu “dünyanýn bir ucuna” taþýmak uðruna yeni bir hicreti yaþarken þunu bil ki, günahkâr aðýzlarýmýzýn ümitvâr dualarýnda senin de adýný vird edindi dilimiz, “Allah yolunda mücahade edenleri seven” binlerce gönül gibi.

* Duanda beni unutma!