Her şeyi düşünme noktasında abartı var gibi.Hiçbir şeyi duygularımızla yaşayamaz hale gelmişiz. Aşklar nerede o eski aşklar,yada dostluklar.Onları da geçtim,evlilikler ,iş hayatı,spor,sanat hepsi ama hepsi kontrol altına alınmış gibi.Sonrada üretim azalıyor diyorlar,neden acaba? Duygusuzlaşma yolunda emin adımlarla ilerlememizin bir etkisi olabilir mi?
Biraz daha duygularımızla, hissettiklerimizle yaşasak her şeyi, aşkları ve diğerlerini nasıl olur acaba? Bu stres niye, bu kendimizi kasma. Her şeyimize yansımış. İstediğimizi yaşayamıyoruz, konuşamıyoruz, yapamıyoruz.en azından ben öyle görüyorum dışarıdan.
Yeter bu kadar düşünmeyin ,inini dibini aramayın her şeyin,biraz oluruna bırakın hayatı. Hislerinize güvenin. Duygu esareti altına da girelim demiyorum ama bırakın da adam gibi yaşayalım şu AŞKI.
Kafama takıldı yazayım dedim.
Herkese selam ve saygılarımla...
