Dün yine aklıma geldi,
tepeden bakan ahlak kurallarına uymayan bakışlarını hatırladım yine. Her ne
kadar bu ahlaka gönlüme uymayan yaklaşımlarına karşı harekete geçme mecburiyeti
hissettim ise de gönlünü kırmasına neden olur diye başarılı olamadım, senden
sadece yavaş yavaş uzaklaştım. Oysa seni gördükten sonra, bu davranışını hemen
fark edemedim, fark ettim ise de ilk zamandır diye ön yargı savıdır, birbirimizi tanımamız
gerekir diye es geçmiştim.
Daha sonrasında gayem
bunu seninle konuşmak, karşılıklı sorunlarımızı dinlemek ve birlikte
yaşamak adına çözümler bularak yaşam standartlarımızı
yükseltmenin yollarında yürüyerek uzun uzun kafa yormaktı, olmadı yapamadım.
Anlamazsın anlayışlı olmazsın diye hiç yaklaşmadım senden uzaklaştım sadece. Sende
senden uzaklaşmamı hiç sorgulamadın bir gün olsun üzülmedin, hep tepeden bana
baktın es geçtin! Senin yaşantında kalıcı bir değişikliğe gitmenin faydasız
olduğunu anladım! Gerçekleşmeyecek
eylemler peşinde koşmak yerine gerçekle yüzleştim senden geri geri kaçtım. Sende kalıcı bir iz bırakarak ahlak
kurallarına uymayan kendini beğenmen tepeden bakma arzularından kurtararak biz
iz bırakamamanın pişmanlığı ile kaç gece uyuyamadım…
Bizi meşgul eden
benlik duygularımız, önümüzü görmemize engel olurken, karşımızdaki insanı
anlama zahmetine sokmadan, karşımızdaki insana hep kendimizin doğrularının
doğru olduğu savı ile yıllarca çekeceği sıkıntı ve cefanın içine soktuğumuz
gerçeğini gizleyerek, hep benim dediğim doğru savı ile yaşamamıza imkân
veriyor, bunu da anlatmayı denedim sonra vaz geçtim. Oysa sen az daha aklıselim
bir düşünce yapısında olsaydın, sana her şeyi anlatırdım ama sende bunun eseri
hiç yoktu. Birde biliyordum ki insan kendi zihnini kendisine göre
biçimlendirmiş ise olgunlaşmamış olan kısır döngüye dayalı görüşlerinden başka
görüş ve fikirleri içinde süzülmemesi için engel koymuş ise, bundan sıyrılmak
için bir adım atmamış bunun için kaygı duymamış ise, bir insanı yenileyen doğru görüş fikirlerle
değiştirmek çok zor, biliyordum yaklaşamadım hep kaçtım senden… Elden ne gelir
yaşamak o kadar da kolay değil.
Mehmet Aluç