İmkânsız olan peşinde çok koştum belki olur dedim, fakat nanay olmuyor sandım… Peşinden koşmayayım kendi halimle kalayım dedim, yine duramadım sıkıntı dert sancılar içine düşer gibi oldum, vazgeçtim.

   Koşmak gerekmiş imkânsız sanılana varmak için, yol uzun kısa olsa da göze almak gerekmiş hayatını idame etmek, bir an gülümsemek için… Durmak beklemek, bir yaraya derman olmadan boş boşuna yaşamak hiç olmuyor, çabalamak çaba peşinde olmak gerekmiş, takatim olmasa da yolda yürüyene destek olmam ve birazcık gülümsemem, gözlerimle, gözlerindeki umudu ona yansıtsam da yeter bildim anladım artık. Hayal ettiğin değil hayali olanların hayali için uğraşmak hayalimin gerçekleşmesine açılan kapıymış geç de olsa anladım!

   Ateşler benim gönlümde yansa da, yananı söndürmek gönlümdeki ateşi söndürmekmiş idrakine vardım geç de olsa… Arayıp kendin için bulma, insanlık için bul, bekliyor yola çıkmış olan seni, onu fazla bekletme düş yollara yollar çamurlu dikenlide olsa, umut edenin umuduna olmak umudun gerçekleşmesi imiş bunu idrak ve izanımla anladım…

 

Açma gönül gülüm bekleyene varmadan çabuk solarsın

Seni bekleyene varınca cennet gibi kok gül olduğun anlaşılsın

Bekleyene varmayıncaya kadar terk et beni ey bülbül ötme artık

Bekleyene varmayınca bizler hep bu nedenle yollarda kaldık

Mehmet Aluç/Kul Mehmet

( İmknsız Olanın Peşinde Koştum Ve Anladım başlıklı yazı kul mehmet tarafından 30.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.