Yakýnýmdaki Uzaklara Bakýyorum Anlam Veremiyorum!

Yakýnýmdaki uzaklara bakýyorum anlam veremiyorum, yürümek varmak için çabalasam da yakýnýmdaki uzaklýk kýsalmýyor, mutluluðu sizlere dostlara postalarken yansýmalarýnýzda ki gülümsemeler düþlerimi hayallerimi süslüyor. Cevaplarý arama isteðim biteviye devam ediyor cevaplar aranýnca eninde sonunda bulunuyor, en bildiðim þey hiçbir þeyi bilmediðimdir, Rabbimin bildirdikleri dýþýnda bir bilgim yok. Bilginin yanýna Rabbim getirmeden önce, aklým içim dýþým boþtu bunu biliyorum, Rabbim bildirdiði için þükürler ediyorum. Anlýyorum ki içimizdeki gizemli yol Rabbimi bilmekten geçiyor. Yakýnýmdakiler iç deðiþimime, uzaklardaki duygu ve düþünce dünyamda düzene kavuþturulmasýna yönelik bir çalýþmasýnýn olmadýðýna kanaat getirdim

Sevda ile gökyüzünü dikiyorum, elime batan iðnenin acýsýný hissetmiyorum. Sevda hayatýmýzýn bir parçasý olsun diye koþarken dikiyorum gökyüzünü ve sevdayý gökyüzüne yazýyorum, kaldýrýn baþýnýz ve okuyun, bakýn ne yazdým. Okuyabildiniz mi? Bir daha bakýn “Sevdiklerinizin omzuna yük olmayýn, yüküne omuz verin” yazmýyor mu?

Sevgi aþk diyorum paylaþtýkça týpký bir mum diðer bir mumu tutuþturduðunda ýþýðýndan bir þey kaybetmez söylemi gibi, sevgiden aþktan hiçbir þeyiniz eksilmez verdikçe paylaþtýkça çoðalýr. Bakýyorum kendime sahip olduðum olumsuz koþullarý deðiþtirdim mi aþkla, aþk diyor ki farklý düþün düþünüyorum diyorum ki yenilgilerim var, aþk iþte senin zaferlerin bu deðil mi yenilirken yeniden baþlama azmi coþkusu, hak vermiyor deðilim. Direksiyondaki benim de muavinim aþk, aþkýn has nedenleri var , aklým hiç bir zaman anlamadý gönlüm anladý hep yanýnda kaldý ,buydu baþarým evet buydu.

Yaþamýmdaki olasý sorunlarý unutturan aþk yazdýrtýyor, algýyla tamamlama algýda seçicilik ayýrt etme ile aþk bana, geliþimler nöbetleþmeyle devam eder, her zaman ben bir nöbetçi dikerim baþýna teþekkürler ettim.

Kelimeler bizler gibi canlýdýr, içinde bir can hayat taþýrlar okurken yazarken hissettim, yoksa nasýl tesir etki ederler okurken? Aðlarlar aðlatýrlar, gülerler güldürür mesut ederler, mesut ederken kendisi de mesut olur. Hayat ve yaþam nasýl tüm renkleri içimizde bizleri renklendirirken, kelimelerde hayata yaþama dair renkleri içinde barýndýrýr, tüm seslerini, tüm duygularý içinde taþýrken bizim içinde bir anlam ifade ederler. Anlamaz deðilim okurken yazarken anlayabiliyorum sizler gibi, kelimelerin yansýmasý hayatýmda gülümsemelere yol açarken, gülümseyerek yazýyorum.

Baktýðým gökyüzü tüm güzelliðiyle bizi kaplarken, güzelliðindeki renklerin güzelliði kelime kelime güzelliðini bize okutuyor. Baþkahraman deðilsin, olumsuzluklara yýkanlara sarmayanlara asla baþkaldýrmadýn iþte bu nedenle baþkaldýrmadýkça da asla bilinçlenemeyeceksin. Düþün beþ yýlda hiçbir yere gelinmemiþsen, bir baþkaldýrýn olmadýðýndandýr. Düþüncelerim hislerim hiçlik le yaþanmalý hiçliðe giden yolda, varlýkla karþýlýk gelmedin ne bekliyorsun haklý. Dün böyleydim sanki o gün aniden boþluða olanca hýzla düþtüm ve kendime geldim yazmaya duygularýmla hislerimle baþkaldýrýyorum þimdi yazýlarýmla olumsuzluklara. Bu düþüþüm hayatýn gerçek yüzünü gösterdi. Þimdi hayatýmda bir düþüþ yokmuþ gibi yaþayamam çünkü düþüþüm kalkýþýmdý varýþýmdý. Düþülen yerden yýldýzlar seyredilemez deseler de, ben düþtüðüm yerde baþýmý kayaya çarptým mütemadiyen yýldýzlarý saydým seyrettim ta ki kendime gelene kadar!

Bazen doðru yolu bulmak için içimde kayboluyorum, doðru yolla kendimi arýyorum girdiðim bu çýkmaz sanki bir labirent, lakin bu labirentler içine giren kaybolsun ve dolaþsýn diye yapýlmýþtýr girersin ve bir daha çýkamazsýn!  Sonradan anladým ki kendi labirentimde çýkmazýmda labirent, içinde kalan ve gezen kiþiye,  çýkýþý bulmasý için yeni bir plan çizmeye aramaya bulmaya sevk edermiþ. Çýkýlamamanýn sancýsý arama bulma sabýrla labirentin gücünü yok ederek çýkýþ yolunu buldurtuyormuþ. Çýkmak için insanda, baþkaldýrýyý da düþündürürmüþ, çýkamazsýn derken çýkarým, sen zorluk varsa bir kolaylýk vardýr diyen Rabbine güvendikçe ona iman ettikçe bir çýkýþ yolu muhakkak vardýr dersin ve çýkarsýn. Bu güven iman gücü insanda olduðu sürece takdirde, insan labirenti yýkacaktýr, inancý itikat’i imaný boydan boya geçen içine alarak hapis eden hiç bir labirent yoktur.

Ne kendimin dýþýndayým ne çok içindeyim orta kararda bir yerdeyim. Þu anda siz onlarý zaten Düþsüz görüyorsunuz, onlar sizi görmüyorlar çünkü hisleri duygularý körelmiþ diyelim, Karacaoðlan’dan bir dörtlükle noktalayalým.

Üryan geldim gene üryan giderim
Ölmemeye elde fermaným mý var
Azrail gelmiþ de can talep eder
Benim can vermeye dermaným mý var
Karacaoðlan

 Asýl anlatýlmak istenen anlamamýz gereken bence ey insan ölüm var, ölüm gelmeden önce götüreceðin ne var ahengi saðlamak için heybende (gönlünde) olandan ne ekledin yoksa olmayan dikenleri dikenliklerde toplayarak dikenlerimi ekledin, selamlarýmla.

Mehmet Aluç