Baþýný önüne eðdi. Sorarken sesi adeta tüm vücudu gibi zangýr zangýr titriyordu. Doktor henüz bir þey söylememiþti ki neden neden ben diye aðzýndan çýkan kelimelerin yerini hýçkýrýklar aldý. Onlardan nasýl ayrýlýrým üstelik beþ on gün, birkaç yýl deðil doktor söyle nasýl ayrýlýrým?
Doktor Ahmet amca hastalýðýn ciddi bir hastalýk ama sevindirici tarafý çok da geç kalýnmamýþ olmak dedi. Yaþlý adam baþýný kaldýrdý ve doktoru dinlemeye baþladý. Doktor ekledi; uzunca bir tedavi uygulayacaðýz sana, zaten yaþadýðýnýz yerin temiz havasý o bol oksijen senin en büyük ilacýn olacak, bir de söylediðim gibi iyileþtiririz seni ama aksi takdirde bu sinsi hastalýk yavaþ yavaþ ilerler aniden yataða düþürür seni diye de ekledi. Yaþlý adam ismineydi senin oðlum diye sorunca doktor barýþ amca diye cevap verdi. Anlat bakalým barýþ þimdi ne yapmamýz diye sordu. Doktor ilaçlarýný yazdý. Kontrolü için bir tarih belirleyip yapmasý gerekeni uzun uzun anlattý.
Artýk hava yavaþ yavaþ kararmaya baþlamýþtý. Son otobüsün hareket zamanýna da yarým saat kalmýþtý. Sanki hastalýðýnýn kabullenmiþcesine tüm iþlerim aksadý biliyordum böyle olacaðýný diye kendi kendine söylenerek yürüyordu ki birden iç dünyasýnda büyük bir fýrtýna koptu. Olanlarý nasýl anlatacaktý. Ne diyecekti. Elif hanýmla Meryem’e. yok yok hiç bir þeyden bahsetmemeliydi. Her þey içinde kalmalýydý. Hayatta her þeyden sakýndýðý üzülmelerini en son istediði o iki yaþam kaynaðýný böyle bir haberle ezemezdi kararýný vermiþti.
Hiçbir þey olmamýþ gibi evin kapýnsa gelince seslendi. Elif haným nerdesiniz? Bahçeden bir ses yükseldi. Buradayýz Ahmet ekmek yapýyoruz. Bahçeye doðru yürüdü. Mis gibi börek kokularý geliyordu. Yanýna çay da yapmýþlardý. Birlikte akþam yemeklerini yediler. Yaþlý adamýn aldýðý her lokma boðazýnda düðümlense de içtiði ayranla onlarý yutmaya çalýþtý. Birlikte konuþtular güldüler, yaþlý adam renk vermemek için elinden gelen her þeyi yapýyor bir tiyatro oyuncusu gibi rolünü çok iyi oynuyordu.
Meryem sýnavlara birkaç ay kaldýðý için çalýþma temposunu biraz daha artýrmýþtý. Babasý bu durumdan çok þikâyetçi idi. Kýzým neredeyse yüzünü hiç görmez olduk diyordu. Meryem’in tek hayali edebiyat öðretmeni olmaktý. Belki de onun bu narin þiþir gibi yapýsý onun bu zarafet duygu ve sanat yüklü bilim dalýna itiyordu. Büyük gün gelmiþ çatmýþtý. Akþam erken yatýldý. Eee ne de olsa iyi bir uyku almak Lazsýmdý. Sabahleyin hep beraber kalkýp sýnav yerinin yolunu tuttular. Ahmet amca hani pek de kazanmasýný istemiyordu Meryem'in. Ayrýlmazdý ondan. Biricik kýzýný da kýramazdý. Olursa bizim buranýn üniversitesi olsun haným. Yoksa ben kýzýmý yaban ellere göndermem diyordu. Sýnavý iyi geçmiþti Meryem'in. Bir müddet sonra sonuçlar açýklanmýþtý. Meryem sevinçten çýldýrýyordu. Kazanmýþtý. Hem de o çok istediði bölümü kazanmýþtý. Bu mutlu haberi ailesiyle paylaþmak için hemen eve koþtu.