Belki de son günlerin yaþýyordu. Artýk bu konuda yapacaðý hiçbir þey yoktu. Ama bu toplantýda söyleyecek çok þey vardý. Bu fedakâr babayý bir sandalyeye oturttular. Oturacak mecali dahi kalmamýþyaþlý çýnarýn tüm dikkatler Ahmet amcayla çevrilmiþti.

Aniden kafasý öne doðru düþtü. Gözleri büyüdü göðüs kafesi hýzlý hýzlý inip kalkmaya baþladý. Kalbi adeta yerinden çýkacak gibi çarpýyordu. Hýrýltýyla karýþýk bir öksürük tüm vücudunu sarýyordu. Son zamanlarda hýzlý kilo vermiþ adeta bir çocuk kadar kalmýþ vücudunda et namýna bir þey kalmamýþtý.

Kuvvetli bir öksürükle birlikte aðzýndan kan boþaldý. Sanki ciðerleri parçalanýp aðzýndan geliyordu. Meryem her þeyi unutmuþ feryat ederek en deðerli varlýðýnýn yanýna koþmuþ ona sarýlmýþ hýçkýra hýçkýra aðlýyordu. Her þey benim yüzümden oldu biliyorum doktor her þeyi anlattý. Ben mutlu olayým diye kendi hayatýný hiçe saydý. Memleketimizde kalsaydýk belki de iyileþecekti ilacýn temiz havaydý senin. Oysa sen benim için tüm bunlarý göze aldýn ama þunu unuttun baba; ben sensiz nasýl mutlu olurum ben sensiz ne yaparým? Senin varlýðýn benim mutluluk kaynaðým oysa bizleri býrakýp gidiyorsun. Seni benden nasýl mahrum edersin? Bunu nasýl yaparsýn? Sana o çok sevdiðin torunu bile veremedim diye kendinden geçiyor, etraftakiler bu nasýl sevgi demekten kendilerini alamýyorlardý.

Elif ana ise çoktan kendinden geçmiþ yere yýðýlmýþ sinir krizleri geçiriyordu.
Bir müddet sonra Ahmet amca kendini toparladý. Artýk çok zor nefes alýyordu kaymakamýn bulunduðu kürsüyü iþaret etti.