Gözlerimiz çığlık çığlığa Orman yangınlara
bakarken…
Hayatın en hüzünlü hatırası yanan ormanların
yanışıyla insanlıklarını yakanların hali ortada, onlar hırçınlık bencillik
insanlığı satın alanların mevsimine kapıldığı anda kendisinin yandığını bir gün
görecek artık bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını dikenlerin olduğunu anladığın
anda çok ağlayacak çırpınacak tutunacak bir dal bulamayacak.
Dayanılmaz olan aslında yaşamak değil yaşamayı
insanlığı bilmeyenlerin içinde yaşamak ve mücadele verirken onların hala
anlamsız olarak sırıtarak insanlığını satarak ormanları yaktığını görmek elem
verici.
İstenmemek ne garip şey hatta bunun böyle olduğunu bilerek
kin nefretle yola çıkanlar bunun kin nefretle olmayacağını anladıkları anda,
işte böylesine kudurarak her tarafa saldırıyorlar. Aslında bizim istememek gibi
bir sorunumuz yok bunu size söyleyenler sizi satın alanların bir oyunu uyanın
artık uyanın.
Ne olduklarını yüzlerine vuramadığımız değil
anlatamadığımız insanlar nedense kendilerini kusursuz sanmaları içten
yanmalarının tezahürü olarak ormanları yakanlar kendi alevlerinde yanacak bizde
seyredeceğiz elbette inşallah.
Gözlerimiz çığlık çığlığa yangınlara bakarken,
yakanların çığlıklarını da bize duyurt Rabbim mutlak güç ve kudretinle inşallah,
âmin.
Mehmet Aluç