1
Biz Karşımızdakinde Koca Dünyayı Gökyüzünü İstemiyoruz ki!
Anlatmanın yazmanın umutlarıma
örülen talihsizliği yok edebilir mi bilmiyorum ama içimde birikenlerin sizlere
anlatımımla geçeceğine eminim o nedenle yazıyorum. Bazen duygularım can
çekişirken ona hayat vermek için susuyorum, sus susta nereye kadar kardeşim
yani… Susmanın da bir sınırı varmış öğrendim artık o sınırı çoktan geçtim. Umudu
lokma nimet diye yediğimizde bitmeyen haliyle bazen insanın umudun etrafını
anlamayanların anlamaması sarınca umutta benim gibi üzgün bana bakıyor. Bu size
saçma gelecek ama böyledir.
Umut bildiğimiz Rabbimizden bir hediye mücevherdir
lakin bazen anlamazlar değerini bilmezlerin karşısında yere düşerek kırılıyor, Rabbim
yenisini gönderene kadar insan kırılgan kalıyor kırılıyor. Biz karşımızdakinde
koca dünyayı gökyüzünü istemiyoruz ki, biraz anlayış bir parça gülüş istiyoruz
çok mu zoruna gidiyor zoruna gidince çek git başımdan diyerek insanın kovası
geliyor ya sabır diyerek sabır teşbihini çekiyoruz yeniden, bu sabır teşbihi de
çeke çeke eridi taşları ipi kaldı sadece!
İşte yine kalem yazmaz duygular
kaçar oldu az ara verelim devam ederiz.
Mehmet Aluç