Geçirdiðimiz boþ vakitlerin hesabýný nasýl vereceðiz. Ýbadetlerimizi yavaþ yavaþ askýya alýr olduk. Özellikle namaz ibadeti gevþedi ve beþ vaktin kimisini kýlmaz ve bunun yanýnda kýldýðýmýz namazlarda ise gaflet içerisinde bulduk kendimizi.

“Amaaan ne önemi var, gençliðimizi yaþayalým ihtiyarlayýnca kýlarýz.”

Uygun olmayan kýyafetler giymeye baþladýk. Zaman ilerledikçe geleneklerimize, örf ve ananelerimize uygun kýyafetlerimizden uzaklaþtýk. Elin gâvuruna özendik durduk yýllarca. Niye? Çaðdaþlaþacakmýþýz da ondan.

Onlar bizden ilmimizi aldý, biz onlardan ahlak(sýzlýk)larýný aldýk.

“Amaaan þu zamanda bu kýyafetler mi giyinir.”

Emir ne idi biz neye dönüþtürdük. Baþörtülerimizi omuzlarýmýzýn üstünden örtmemiz emir buyruldu. “…Baþörtülerini yakalarýnýn üstüne koysunlar…” Nur Suresi 31 ayeti kerimesinde ayan beyan nasýl örtünmemiz gerektiði belli iken bizler ayan beyan sokaklarda dolaþýr olduk.

Artýk tesettür mü yoksa moda þekli mi belli deðil. Modeller, desenler, markalar renkler vs. Allah için mi örtünüyoruz yoksa ilgi çekmek için mi örtünüyoruz!

“Amaaan baþýmý örtüyorum ya yeterli deðil mi?”

Ne yediðimize ne içtiðimize dikkat etmez olduk. Çocuklarýmýzla beraber iftar sofralarýnda alkol içeren gazlý içecekler içerek orucumuzu açar olduk. Cipslerle karnýmýzý doyurduk. Helal mi haram mý önemsemedik.

“Amaaan ne olacak, ye gitsin.”

Üretmiyor tüketiyoruz. Harcamakla meþgulüz. Kaliteliyi giyinmek ebetteki hakkýmýz peki neden kaliteliyi biz üretmiyoruz?

Katil Ýsrail mallarýný zevkle giyer olduk.

“Amaaan ne olacak, benim bir ürün almamla Ýsrail zengin mi olacak”