Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan, duyar, düşünür, inanır, eleştirir, farkına varır.
İnsanı insan eyleyen bu özellikleri aynı zamanda da diğer varlıklara efendi haline getirir onu.
Varlıkların efendisi elbette insandır.
İnsan, efendiliğini efendice gerçekleştirmek ve edeplice yürütmek mecburiyetindedir. Mecburiyetindedir çünkü ahlak, edep mevcut üstünlüklerinin farkına varma özelliği de sadece insana hastır.
İnsan, insan oldukça ve insan kaldıkça kendinin ve diğer varlıkların hâkimi ve efendisi olur. Kendini kendi kılan özelliklerini, hasletlerini bilmeyen, biliyorsa korumayan insanlar efendi değil efendilere uşak olur. Uşak değil efendi, hadim değil hâkim olmak için insanın sürekli kendini kendi kılan, kendini ayakta tutan, kendini başkalarına üstün hale getiren özelliklerini, güzelliklerini, erdemlerini takviye eylemesi, beslemesi gerekir.
İnsan için kendi olmak, kendi kalmak, kendine saygılı davranmak, kendini eleştirebilmek son derece gerekli hasletlerdir.
Kendi kalan insan başkası olmayacağı için başkasının saygısını kazanır. Başkası olan insana başkaları bakmaz. Başkalaşmak, bambaşka insan haline gelmek, başkalarının da ilgi alanı olmaktan uzaklaşmak demektir. İnsanlar, kendi özelliklerini çok bildikleri için kendine benzeyenlerde bir gizem aramaz, kendi gibi olanlara ilgi duymaz, kendi gibi olanlarla kendini aşamayacağını çok iyi bilir.
Gelişmek, kendini yenilemekle, düşüncelerini demlemekle, fikir ve görüşlerini insan ve toplum lehine olacak şekilde yenilemekle mümkündür. Kendini yenilemeyenler, yenilikler karşısında yenilmekten asla ve asla kurtulamazlar.
Biz bir insan olarak her zaman ufkumuzu aydınlatan, şafaklarımızı ağartan, bize bizi, bize toplumumuzu, bize insanı ve insanlığı anlatan ve öğreten düşüncelere, fikirlere koşmalıyız. Derin düşünerek, akıl ve mantığımızı sürekli işleterek, duygu ve hayallerimizle kültür dağarcığımızı süsleyerek kendimizi iyi, güzel, doğru ve insani olan erdemlerle bezemeliyiz.
Kendi olmak, kendi kalmak, kendini tahrip etmekten daha kolaydır. Kendini yenilemek, kendini geliştirmek, kendini kötüye, çirkine bulaştırmaktan daha kolaydır. Kendi olmak, kendi olarak olgunlaşmak, kendinden uzaklaşmaktan, kendine yabancı varlıklarla uzlaşmaktan daha zahmetsizdir.
Öyleyse hem kendimiz, hem ailemiz, hem insanımız hem de insanlık için kendimiz olalım, kendimiz kalalım, kendimiz olarak yürüyelim, koşalım, konuşalım.
Bakalım kendimize saygılı olan kendimize, kendimizden başkalarının saygı duymaktan başka şansı olacak mı?
Kendini yenileyen kendimize, kendimiz gibi düşünmeyenler hürmette kusur eyleyecek mi?
Kendimizi yeniden bir teste var mıyız?
Varız diyorsanız buyurun kendimiz olmaya, kendimiz kalmaya... Kendimizle barışık olarak tüm insanlığı barış ve başarıya ulaştırmak, iyilik ve güzelliğe kavuşturmak için yine kendimizle yarışmaya.
Durdu ŞAHİN