Online Üye
Online Ziyaretçi
RUHUN GÜBÜRÜ: KİBİR
Kibir, insanın kendi benini beğenmesidir.
Kibir, heva ve hevesler doğrultusunda yürümektir.
Kibir, olduğundan başka bir kimliğe bürünmektir.
Kibir, mülevves bir hastalıktır.
Kibir, ruhun gübürüdür.
Kibir, hardal tanesi kadarı bile insanı kötülüklere bulaştırmaya yeten bir mikroptur.
Kibir, Hakk’a, hakikate değil ahmaklığa yaslanmaktır.
Kibir, uslanmaya cesareti olmayanın paslanmaya davetidir.
Kibir, ihlâsın, saygının daim düşmanıdır.
Kibir, asaleti değil akameti tercihtir.
Kibir; Ele alınan ateş, bele bağlanan taştır.
Kibir, densizlik ve dengesizliğin zeminidir.
Kibir, bir şekilde kendine tapınmadır.
Kibir, sonu felaketle bitecek bir eylemin en başıdır.
Kibir, saygıyı, sevgiyi unutmaya talim eylemektir.
Kibir, enaniyetin alkışlanma isteğidir.
Kibir, çapsızlığın doruklara heveslenen aptallığıdır.
Kibir, hazımsızlığın hamlesidir.
Kibir, başarı değil kendi benine bağımlılık getirir.
Kibir, hoşgörünün katilidir.
Kibir, yüzün yüreğe değil yükseğe bakmasıdır.
Kibir sahibi kimse, ukalalığını yansıtır daim.
Kibirli insan, tehlikeli insandır.
Kibir görüşün değil görüntünün hâkimiyet kurma çabasıdır.
Kibir, asillik değil asiliktir.
Kibirli insanı kibirli insanlar da sevmez.
Kibirden kurtulmak yüzlerce, binlerce kirden kurtulmaktır.
Ne mutlu kibirden arınanlara!
Durdu ŞAHİN