Dosta Mektup -4
Çiviledim toprağa tutuklu bakışımı
Zehir zıkkım yokluğun gözlerimden düşüyor
Üstüme çöken bahar kalan ömrün kışı mı?
Güneş de ısıtmıyor yaşlı elim üşüyor.
Yaraladım kendimi gülüşümü sökerek
Duymamak için bir şey kulağıma ot tıktım
İllegal çığlığımı ortalığa dökerek
Hayalde olsa bile kalın duvarlar yıktım.
Kahır yağdı bak yine buruşuk dudağımdan
Esareti çiğniyor erinmeden dişlerim
Zamanında kim çalmış onları kundağımdan
Geri getiren olsa yeni düşler işlerim.
Yağmurun damlasına iliştirdim şiiri
Özlemlerim gün gelip toprakta yeşerecek
Derleyecek yerinden bahtı karalı biri
Kaybettiğim umuda belki de o erecek.
Afet Kırat
(
Dosta Mektup -4 başlıklı yazı
Afet Kırat tarafından
17.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
