ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ

Saldýlar gemilerini, haykýrdý boðazýn mavi sularý;

Dövüyordu her yeri, kalleþ soysuzlarýn,  toplarý,

Kudurmuþ köpekleri, hýrlayarak gösterdi diþlerini,

Gafiller, hiç hesaba katmadýlar, Seyit Onbaþýlarý.

Mermi düþmeyen yer,  vurulmayan mevzi kalmadý;                           

Gelibolu’m, alkanlara bulandý, Anadolu’m aðladý,

Tek bir mermi bile atamadan,  þehit binlerce yiðit,

Canýmýz yandý cananlar, analar karalar baðladý.

Kaldýrdý baþýný mevziden Seyidim, bakýndý etrafýna;

Hiç kimse kalmasa da, geçit vermeyecek münafýða,

Sýrtlanlar çýðlýk atýp, tam kutlayacaktý zaferlerini,

Sýrtladý koskoca top mermisini, sýðýnarak Yaradan’a. 

Anladýlar geçemeyecekler, yaptýlar haince plan;

Saldýlar üzerlerine yüz binlerce kalleþi karadan,

Sardýlar her yeri, salyalarýný akýtmýþ köpekleri,

Sürüyle geldiler, Arýburnu’ndan, Anafartalar’dan.  

Sýra sýra dizildiler mevzilere, kahraman neferler;

Tekbir ses çýkýyordu aðýzlarýndan, Allah-ü Ekber,

Elbiseleri yýrtýk, mermileri yok,  taktýlar süngüleri,

Cesurca hücum ettiler düþmana,  imanlarý yeter.

Sýrayla düþtüler kara topraða, arþ-ý ala titredi;

Deðil vatanlarýný, bir karýþ toprak bile vermedi,

Yan yana, omuz omuza yatar, yakar yürekleri,

Onlar Mehmetçikler, Onlar Çanakkale Þehitleri.

                                      Kadir KÜÇÜKKARATAÞ