Benefşe
Trenin camından bakıyorum geçtiğim kentlerin
Ankara’nın kızıl toprakları çok uzakta
Sayıyorum içimden geçtiğim tüm kentlerin güzelliklerini
Birde seni geçiriyorum derinliklerimden
Baharın küçük adımlarını sayarken gözlerim
Yanaklarım Kasımın soğuk melteminde kalmış
Kasım’dı hani göçlerin en başı
Kasım’dı şakaklarımıza kar yağdıran
Kasım’dı tuzlu yağmurlar yağdıran üstümüze
Bir an karşı koltukta seni hissediyorum
Yüreğime dokunuşunu, tebessümünü
Şehirlerini bana saymaya başlıyorsun
Aranda başkentim
Nesteren benim kentim diyorsun
Senin sevdiğin papatyalar açmaz
burda diyorsun
Susuz çatlamış, buruşmuş toprağı
Sen yeşeremezsin bu toprakta
Ölürsün
Seni bu kurak yüreğime gömdüm
Üstüne sonsuzluk serptim
Her Kasım ’da
Sana daha yeni açan bir Benefşe getiriyorum
diyorsun
Benefşe
Deniz gözlerinle bakıyormusun
Benim için köhne kentine
Hiç olmayan
Çiğdemleri, gelincikleri, papatyaları
görüyormusun
Git Mimoza git
Ankara’na kızıl topraklarına
orda yeşer
Belki bir gün
Benefşen çicek açıp sana gelir
Gelme Benefşe
Canımı acıtma
Sıkıştı ruhum dünyaya
Tuzlu yağmurlar yaktı yüreğimi
Kan kusar artık dudaklarım
Gel/me Benefşe
İn-Mo-San
(
Benefşe başlıklı yazı
Siyah tarafından
26.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
