Online Üye
Online Ziyaretçi
Yüzünde zamanın eskizleri
Keskinleşmemişken daha...
Daha vardı,
Öyle sanıyorduk.
Biraz daha sızmak istiyorduk hayatlarımıza,
Sızmak ve kalmak
Umursamamak, şişenin alkolü umursamaması gibi,
Kalmak sorgulanmadan
Ve sorgulamadan iç sesimizi.
Zaman kısalıyordu oysa,
Yüzünde zamanın eskizleri
Kesin hatlarıyla koyulaşıyordu.
Kalemin gibi,
Dolmaya başlıyordu kalbin başkalarıyla.
Ne acıydı bu sözcük,
Başkaları...
Kısacası
Benim dışımdakilerdi açılımı...
Benim olmadığım yer ve zaman.
Belki bir gün
Kara kalem çizdiğin bir yüzüm
Çıkar cebinden.
Gözlerime dokunup ağladığın
Bir öğleden sonraya,
Gözyaşlarınla eksik kalmış
İmzanı atar mısın?
23.11.2011 Tekirdağ