Anlamak mutlu eder insaný, öðrenmek de öyle. Birisini anlarsýnýz ya da biþeyleri anlarsýnýz. Somut, soyut farketmez hepsinin de anlamý vardýr. En güzel anlamlar yaþanmýþlýktan çýkar. Bir de kalpten gelen söylemlerden. Bunu empati ile yaparsak, yani anlama iþini daha çok iz býrakýr bizde. Biþeyler öðreniriz. Zaten herþey bir tecrübe deðil midir? Öðretmendir yani. Yazý da yaþýyorsa bizi daha çok mutlu eder. Bazen meraktan okuruz, bazen zaman geçirmek için, bazen alýþkanlýktan. Okumanýn ve yazmanýn ucu bucaðý yoktur. Ýþ olarak okuyanlar da vardýr ya o baþka. Mesela eleþtirmenler. 

Yazýlarýma yorum almak mutlu eder beni. Birilerini etkilediðimi anlarým o zaman. Demek ki yoruma deðermiþ derim yorumlar kötü bile olsa. Hepten olumsuz yorumlar ise þevkimi kýrabilir. Sanýyorum birçoðumuz benim gibidir. O yüzden yorumlarýmýzý esirgemeyelim. Yorum yazmak da insanlarla paylaþmaktýr. Etkili yorum yazmak ise bir yetenek. Herþey saðduyudan çýkýyor, erdemden çýkýyor sanýyorum. Tabi bunlarý yazarken kendimi amatör saydýðýmý da belirtmek gerek. Yani amatörlüðün ilk basamaklarýnda.

Hayat öðrenmektir. Yazý ise hayattan bir hüzmedir. Heyecan, yaratýcýlýk, öðreticilik, sunum güzelliði, güzel yazýnýn ayrýlmaz parçalarýdýr. Yazýyý bu kadar dar bir alana sýðdýrmak istemem yani çok boyutlu, sýnýrsýzdýr; dediðim gibi.