.

diline dolanan su tanesi gitmeler

uzun bekleyişler çizer yüzün camın aksine

biraz serinlemek içindir 

gül kolonyası dökmesi üzerine bahçenin

yakasında beyaz oya

bir çocuk ilişir usulca yanına

gözlerinde ela boyası 

gün ortasına akıyor bak tek kişilik oyunları

takvimden 

özenle seçilmiş günleri kutlamak

insanlar seslerini asıp duvara biraz fakir

taş ruhun can vermesini bilir 

bilir de niçin susar bu kitaplar

her yolun bir sonu varsa eğer

yakındır ayaklarının yerden göğe kadar kesilmesi

bir kez olsun eğil kalbinin önünde 

çıkar batırdığın çivileri

küçük bir kağıda şiir yaz mesela dünyalar kadar 

unutmaktır o gülmenin asil efendisi

.