Sen Bana Hiç Söylemedin Anne
Hayallerim için mücadele etmiyorum artık,
kaybettiklerim için gözyaşı döküyorum sadece.
Pamuk ipliğiyle bağlandığım bir hayat, ve beni koparmak için yazılmış bir kader elime tutuşturulmuş.
bilinçsizce yanlışlardayım...
Kabul ediyorum artık yenik düştüğümü ve mağlubiyetin o ağır yorgunluğu üzerimde sürdürüyorum bu mecburi hayatı,
artık ne yazılırsa onu oynuyorum, kader nereye sürüklerse orada bulunuyorum.
Mecburiyetten yaşadığım bir hayatı, acı çekerek sürdürüyorum...
Nefes almalarımda ölüyorum...
Biten bir beni yaşamaya çalışan, küçük bir kız çocuğuyum hayat karşısında...
Çocuk gözleriyle baktığım hayata, boyumdan büyük acılar yüzünden ağlıyorum.
Hani artık büyüdün diyorsunya anne: öyle değil, beceremedim...
Hayat meğer ne acımasızmış, meğer senin kucağındaki o güven, sevgi hiç kimsede yokmuş...
Küçükken döktüğüm o gözyaşları aslında en güzel mutlulukmuş,
büyüyünce olacağına inanarak kurduğum hayaller pembe bir balonmuş...
Hayat acımadan elimden aldı balonumu, oysa ellerimin arasından havaya bırakıp, yükseklere süzülüşünü izleyecektim...
Ben bilinçsizce gülümserken, sen bana hiç söylemedin anne meğer hayat ne kadarda zormuş !...
(
Sen Bana Hiç Söylemedin Anne başlıklı yazı
hacer-tilev tarafından
12.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
