Bölme çıkarma yaptım gönül sermayem bitti
Aşkı arayım dedim akıl tatile gitti
Gençlik elden uçarken zor yaşlılığı itti
Kayıplar dünyasında ben kendimi ararım.
İletişim ve sevgi yankılanan sedadır
İlim gerçek hazine cehaletse gedadır
Zamanın gömüldüğü her geçen gün vedadır
Yerde karınca gibi ulaşmaktır kararım.
Çıplak gezen ayağa diken ile taş batar
Dışa seyran kalplerde bir koca hinlik yatar
Nefis acelesinden olta kancası yutar
Arzu ateş yakarken yalnızlığı sararım.
Yaşadığım hayatı sığdırdım tek heceye
Unutarak vuslatı name yazdım eceye
Gündüz anası diye düşman oldum geceye
Seher vakti bülbüle gülle ağlar yanarım.
Sesler orkestra kurmuş onu işitir kulak
Beden denilen alan tarla misali sulak
Bu sevda padişahı fikren doğuştan çolak
Sözlük kitaplarını sondan başa tararım.
Aslıma kör bakarak dayandım etli cisme
Hakikati silerek takıldım buzdan isme
Viraneye döndürdün ey rüzgâr artık esme
Avuçta gözyaşlarım geçmişle can zararım.
13.01.2013
Ahmet Çelik
Ceyhan
GEDA: Dilenci, fakir, yoksul