Online Üye
Online Ziyaretçi
Nabzıma vuruyor bir derin keder
Kederi hayırla yordum ağladım
Bu keder ki beni perişan eder
Kendimi yollara vurdum ağladım
Üst üste yığılmış dertten öbekler
Bahtını bağlıyor mutsuz bebekler
Kahrından ölecek tüm kelebekler
Huzur-u mahşere durdum ağladım
Sabırla derdimi döşe sığdırdım
Türlü kederimi öşe sığdırdım
Gündüzler yetmedi düşe sığdırdım
Bu yüzden hayaller kurdum ağladım
Sabır derdim sabrı bilmezden önce
Kendimden öteye yoktum kendimce
Anlatır mı bilmem dil döndüğünce
Kendi ağlarımı ördüm ağladım
Hayat eksik rüya bazen de gizdir
Gözyaşı seline saklanmış izdir
Ölüme giderken korkunç sessizdir
Musallada kendim gördüm ağladım
Zamana küskünüm izin yok diye
Neden bu eziyet bana hediye
Adımı yazmıştım böyle sevgiye
Âdem nerde leylam sordum ağladım
Âdem Efiloğlu
Not:
Soruyorum günlerdir içimde ki resmine