Her sabah sana diye evimden çıkıyorum

Kuşlar senin adını anıyorlar süveyda

O anda kalıyorum orada çöküyorum

Bilseler beni sensiz sanıyorlar süveyda

Köşeden dönüyorum okul yolu çocuklar

Biraz yokuş aşağı iniyorlar süveyda

Gözüme bürünüyor o rengârenk gocuklar

Sanki renk körü müyüm deniyorlar süveyda

Köşedeki simitçi avaz avaz bağırır

Sanki senin ismini tanıyorlar süveyda

El kaldırır hayata uzaklardan çağırır

Hepsi senin sesinle anıyorlar süveyda

Her adımın önüne saçlarını sererim

Uçları o bağrıma tünüyorlar süveyda

Saçlarının telini kirpiğime gererim

Kıvrım kıvrım önümde dönüyorlar süveyda

Odamın önündeyim yeşil mavi iç içe

Gölgeler gözlerime siniyorlar süveyda

Kokusunu bırakır güller aşka gelince

Gelip gönül tahtıma biniyorlar süveyda

Az ötede ağaçlar yeşile durmuş dallar

Nasıl da bahar diye kanıyorlar süveyda

Yaprağın güz halinde dolmuş bütün mazgallar

Birikir avucuma banıyorlar süveyda

Gözlerimde yakamoz olup da çarpıyorsun

Her biri gözyaşımla yunuyorlar süveyda

Her yıldız kayışında sanki göz kırpıyorsun

Âdemin yüreğinde yanıyorlar süveyda

Adem Efiloğlu