Haberlerde bir Mehmetçiğimiz şehit düştü denir…Dinleyen herkesin içi yanar ,hemen kendi evladını şehit düşenin ,kendisini de o anne babanın yerine koyar.Sonra haberlerde cenaze törenleri gösterilir .Anne ve babanın ağzından şu sözler dökülür “Vatan sağ olsun” O zaman düşünürüz acaba biz diyebilir miyiz bu acıyı yaşasak ,bağrımız yansa sevdiğimiz , evladımız şehit düşse…?..

Şöyle bir düşünelim…
İki genç evlenirler ,birbirlerine kavuştuktan sonra en önemli arzuları ,yuvalarını şenlendirecek bir çocuk olur. Kadın hamile kaldığı zaman dünyanın en mutlu çifti olurlar .Bazen anne için o dokuz ay öyle eziyetli geçer ki ; tarifi imkansızdır.Ama her şeye rağmen anne karnında kendinden bir parçayı büyütürken onu sevgiyle ,fedakarlıklarla,özveriyle ve helal lokmayla beslemeye gayret gösterir.Can paresi dünyaya gelir, anne baba gece uykularına günlük yaşamlarına ara vererek ve onu gözünden sakınarak büyütmeye koyulur.Yavrularına kol kanat gererek ,yemeyip yedirerek ,giymeyip giydirerek onu okul çağına getirirler.Oğulları okul çağına gelir ve sorunlar yanı sıra mutluluklar değişir.Hayat onun okul ve tatil günlerine , isteklerine göre ayarlanır.Sonra ergenlik dönemine gelinir ,oğlumuz her şeyi ben biliyorum der ; şöyle olmalı ,böyle olmalı der ama sen ana baba olarak boyun bükmek hırsını sinirini içine atmak ve zorda olsa gayret göstermek zorundasındır...Daha sonra ise senin parçan olan oğlun birisine aşık olur ve sana olan düşkünlüğü azalır ,sen ikinci plana düşersin.Ama o senin parçan ya ,ciğerparen ya o üzülmesin diye içine atarsın yeter ki o mutlu olsun dersin.
Sonra sırada vatan görevi vardır, üşüyünce üşüdüğümüz, yanınca yandığımız, hasta olduğunda başında sabahladığımız evladımız , karda kışta ,yazın sıcağında askere gidiyor artık. Belki teröristlerle çatışacak , belki de şehit olacak.Düşüncesi bile içimizi kor gibi yakar ama vatan görevidir .Onu davullarla , mevlutlerle bazen kınalarla yollarız o ulu göreve…

Ama bazen nadirde olsa oğlumuzun ,yavrumuzun şehit olduğu haberini alırız…

İşte o an dünya başımıza yıkılır,bastığımız toprak ayaklarımızın altından kayar…Artık ona sarılamayacağız ,onu göremeyeceğiz,onu koklayamayacağız ,sesini duyamayacağız… Allah’ım ne büyük bir acıdır o , yaşamayan asla bilemez.İçin öyle bir burkulur ki, bir parçan kopar senden ayrılır ,uzaklaşır…Öyle bir çaresizlik yaşarsın ki tarifi mümkün değildir…Ya işte böyle bir acı ve çaresizliktir evlat acısı …!

Oğlunun şehit haberini alınca ve onu uğurlarken Vatan sağ olsun diyebilmek ,acını içine gömebilmek nasıl bir yiğitliktir Allah’ım nasıl bir vatan sevgisidir…? Vatanımızın bizim için ne kadar değerli olduğunun kanıtı değil midir sizce ?.Bu kadar zorlukla özveriyle sevgiyle yetiştirdiğimiz gözbebeğimiz olan evladımızı şehit verdiğimizde gurur duymamız ve göğsümüzü gere gere VATAN SAĞOLSUN diyebilmemiz Vatanımızın tüm bunların önüne geçtiğinin kanıtı değil midir sizce.? Cevabını siz sevgili okurlarıma bırakıyorum .Allah evlat acısını kimseye tattırmasın inşallah. AMİN…hoş kalın hoşça kalın sevgilerimle …
Sakine Bahadır
29-02-2008
( Vatan Sağolsun başlıklı yazı SakineBAHADIR tarafından 17.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu