Sürmele’den bu tarafa,

Aðaçlar baþka bir yeþil baþka bir yorgun.

Sanki gövdesinde beni taþýyormuþ gibi,

Daha bir ýslak yapraklar.

Omzuna oturduðum düþ kýrýklýklarý,

Yüklenmiþ boynuma yalnýzlýðýyla diz çöktürüyor,

Ödünç alýyor nefesimi sanki caný istedikçe.

Güneþsiz günün dalgasýz sahili,

Kumsuz çölün fýrtýnasýz bozkýrý gibiyim yalýnayak.

Seraptan yana olmadý hiç þansým,

Bir elinde diken diðerinde kanattýðý yaralar,

Kabuk baðlayan kirpiklere asýlý kaldý rüyalarým.

Bir kuþ gibi göçler yaþamak,

Yaþarken yeni sevinçlerle yeniden doðmak.

Hani rüzgarý koltuk altýna alýp sýrdaþý olmak,

Gökyüzünün tüm renklerine bulanmak bulut tadýnda.

Keþke !

Çýðýrtkan martý olabilseydim;

Martý,

Çýðýrtkan.

Penceresiz bir kuþum,

Hesapsýz,

Özgürsüz özgürce iþte.

Bulent KAYA

Ýstanbul/27/07/2013