Dokunamaz kimse bir dalına bile,
Sağlam bassın ayağını yere.
Uzatsın başını gökyüzüne alabildiğince.
Sımsıkı tutar köklerini,
Aman ha devrilmesin diye!
Devrilmesin; salınsın dal, budak, yaprak.
Toprak ana sadece nefesiyle okşayacak.
Yorulur sanma onca yükle ağır gelmez ona,
Diner ağrıları, sancıları, yürek sızıları
Atiye bakıp senin seyrine daldığında.
Songül Bulut