“Tren
hareket ettiğinde
İstasyon
başka bir şehrin
Olmuştu.”
“Memnuniyetsiz
halin
Yalnızlığının
nüksetmesinden
Olabilir mi” dedim.
Belki kelimeler
Devleşmiyor artık
aramızda.
Belki sessizlik
Giyotin tadında
iniyor
Sert ve keskin.
Belki bileklerin
Sen uyurken
kesiliyor
Fark edemiyorsun.
Belki ruhumuz kan
kaybediyor,
İlk gerçek ölüler
Olmak üzereyiz.
Belki ilk
bakıştığımızda
Son kullanma
tarihinin geçmiş
Olduğunu
göremedik kalplerimizin.
Belki
pasaportlarımız
Aynı renk olmadığı
için
Havaalanlarında
Beraber
bulunamadık.
Belki trajik
kalbimize
Komik bir yüz
çizdik,
Kalem
kurşundandı…
Bilemedik bizi
vurduğunu.
Belki raylar
İkimizi de biledi
durmadan,
Çok sivrildik
Makas
değiştirirken devrildik.
Ya da bir tren
müzesiydik…
Herkesin gezdiği
Kimsenin
gitmediği
Trenlere
dönüştük.
Rötar yapan
trenlerden
Haberi olmayan
biletlere
Benzedik sonra.
İstasyonların
arasındaki
Mesafe
İkimizin de
Umurunda değildi.
31.07.2013 İstanbul