1
SABAHA
ÇEYREK KALA
Sabahın
seherinde, bakıp da gözlerine,
Bir
gün daha seninle, kalayım diyemedim.
Bürünmedim
sarılıp, ağlama
pozlarına,
Uyanırsın
diyerek, ben sana kıyamadım.
Yatağının yanında, bir tane koltuk vardı,
Oturdum
üzerine, yüreğim
yanan hardı,
Seyrettim
gözlerini, sabaha çeyrek vardı,
Son
bir defa can parçam, bakmaya doyamadım.
Tamda işte o
anda, içimden
bir şey koptu,
Ne
oldu bilmiyorum, ama bil nefis yaptı,
Gönlüm
sarıl bırakma, diyordu gurur saptı,
Gururuma
uydum da, gönlüme uyamadım.
Aylardan
bir ağustos, gün desen kara bir gün!
Yüreğim kelepçeli, bedenim ise sürgün!
Yolcu
yolunda gerek; lakin hancıya kırgın!
İşte
o günden sonra, sesini duyamadım.
Hatırlamak
istemem, evden son çıkışımı,
Geriye
doğru dönüp, son bir kez bakışımı!
Ağlayarak yasladım, sol yanına başımı,
Sen
benden caydın ama ben senden cayamadım.
Bir
veda sahnesiydi, otogarda izlenen!
Acının
kendisiydi, yüreğimde közlenen!
Kansermiş aşkın meğer; sol yanımda gizlenen!
Veba
olsa yerine, başka aşk koyamadım.
Havva KAYA
İSTANBUL