HASTAYIM ANNE

Hastayým anne,

Rüzgâr yine yokladý gül pare tenimi,

Yaðmur süzüldü ciðerlerimden yüzümün çeþmelerine.

Sýkýlýp gezen ruhlar gibi, müstehzi ve titrek bedenimi,

Cehennem ateþi aldý, mümbit ayazlarýn mukabilinde.

Hastayým anne,

Gözlerim, tekerrür eden zaman misali

Ne müsekkin bulur bakýþlarda, ne rengi kalýr muvazene

Kýrýlmaya müzmin yüreðim daha dirayet gösterebilir mi?

Sararan yapraklardan, mücerret ruhumun gamzesine.

Hastayým anne,

Tabipler, müruruzamaný bekler müteessir,

Muhayyer eþya deðil ki, beðenmedim, istemem diyebileyim.

Gülüþüm, nihai perdelerin ardýndan yalnýz sana serpilir,

Yalnýz seni görürüm ordan anne, yalnýz rüyalarýna gelebilirim.

2007