Online Üye
Online Ziyaretçi
Hangi sözcükler seni anlatır bilmiyorum
Karanlıkta cirit atarken vızıltılar
Yalnızlık dibine düşüyor
Aceleye getirilmiş zamana koşuyor akrep
Ansızın saat başı çığlıklarıyla
Dualar sığınıyor avuçlarıma
Seni eksilten gözlerimde
Renkleri kurşuna diziyorum bir bir
Yüzünü hatırlayamadığım hayaller dolaşıyor etrafımda
Karanlıkta yıkanırken aynalar
Bilmeden kendine yalanlar söylüyor hayat
Fitili ateşleniyor korkunun
Ateş bile alevine gizleniyor
Uykuya gömüyorum hatıraların kıyamet söylentilerini
Olur ya kurtulurum tasalarımdan
Ağırlığından yıkılıyor göz kapaklarım
Yok oldukça ışığa mum yakıyorum
Yorgun parmaklarım aralıyor bir kapıyı
Görüyorum
Gözlerimi bırakarak ardında
Usulca gidiyordun…
İşte şimdi hatırlıyorum
“Beni işlediğin satırların
Divanesi oldukça yüreğimin
Sen uyurken ölmez düşlerim” demiştin
Parantez arası yaralara merhem diye
Kalbimi kanatıyordum tüm nehirlere
Nehirler kabarıyordu kahrından
Bir şiir intihar ediyor özlemine
Soğuk duvarlarla söyleşiyorum
Esaretimin rüzgâr kanatlarına bağladığım talihimi
Aynalarda parçalarcasına sana adıyorum
Vuslatın şakağına vuran sancılarımla
Körüm ben
Oysa sen içimdesin
Onu bile görmüyorum…
Âdem Efiloğlu