Kahrolsun susunca çok daha yakýþýklý hissediyorum kendimi. Bu kadar da yakýþýklý olunmaz deðil mi? Siz öyle zannedin! Çok susup yakýþýklý olmaktansa çok konuþup çirkin olmayý göze alýyorum. Dramatik bir hal bu, ajite edilebilir bir vaziyet!

Bu kadar da susulmaz hani! Bu kadar severken bu kadar da soðuk olunmaz hani! Soðuk mezen olayým diyorum, hani esprilerinde olduðu gibi durayým. Bu ne kadar soðukluktur ya! Sibirya mýsýn, kutup musun, buzdolabý mýsýn? Sen bu kadar soðuk olursan ben de o kadar susarým.

Cezamý kendime kesiyorum.

Bu kadar da susarak mahv olunmaz! Oysa kimse bilmiyor en çok konuþanlar en fazla acý çekenlerdir ve en çok susanlar acýyý içlerinde en çok demleyenlerdir.

Ýki gözüm susuyorum artýk, kalemim mahremim olacak, kâðýdým tülbendim. Okumayacak hiç kimse içimi, bilmeyecek adýmý, hatýrlamayacak sözümü ve yüzümü. Çýkýp gideceðim herkesin hayatýndan bir yabancý gibi, izim dahi kalmayacak, namým dahi anýlmayacak.

Yüreðimi sessizliðe gömüyorum. Kabuðuma çekiliyorum, çileme giriyorum. Susuyorum ve içimi sen dolduruyorum. Damla damla seni biriktiriyorum içimde, damlaya damlaya aþk olunur deðil mi? Sen pýnarýndayým kalp testim dayalý aðzýna. Dol da dol, dolmayý bilmem ki, hem seni alabildiðine seviyorum. Dol da dol içime. Doldukça dolasým var sana,  doydukça sana doyasým var. Bu ne güzel dolmaktýr bir kalbe, ne güzel bir akmaktýr. Islak ýslak bakmaktýr muradým sana, yapýþ yapýþ sevmektir. Oysa senle dolmayý ve doymayý arzu ederken donuyorum, nedendir?

Canlý canlý ‘ben’i yüreðine defnediyorum. Canlý bomban oluyorum, pimi eline veriyorum. Paramparça oluyorum. Tuz buz oluyorum donukluðuna!

Gözlerim seni görüyor tek, kulaðým sesini istiyor, elim sana dokunuyor, caným seni istiyor acayip derecede. Her kertede sen varsýn bu yaþamda karþýmda her raddede, her haddede, herhalde bu kadar sevilir bir insan, bu kadar, bu denli, bu seviyede…

Susuyorum ve içimi sen dolduruyorum. Donuyorsun ve içimi buz ediyorsun.

Bu ne güzel bir susuþtur, bu ne güzel duruþtur, bu ne donuþtur. Hayran kalýyorum susuþuma, âlem bana dikkat kesiliyor ben sana aþk kesiliyorum. Bu nasýl bir arzu ki cehennem ateþi sönük kalýr yanýnda. Bu nasýl bir bereket ki cennet baðý kuru kalýr yanýnda. Sen zemherim sen cehennemim sen bereketim sen kýtlýðým. Kýtlama içtiðim çaysýn, sevdiðim kraker, öykündüðüm karaktersin. Daha fazla dayanamýyorum, duramýyorum, yapamýyorum.

Gidiyorum aklýndan çýkýyorum kalbinden, ýraklara gidiyorum, beni býraklara…

Susuyorum ve içimi sen dolduruyorum.

Susuyorum ellerim konuþuyor. Tutamýyorum.

Susuyorum gözlerim konuþuyor. Bakamýyorum.

Susuyorum sessizliðim konuþuyor. Duyamýyorum.

Seni yazýyor seni tutuyor sana dokunuyor sana uzanýyor daha ne yapsýn bir el; seni görüyor, sana bakýyor seni özlüyor daha ne yapsýn bir benli göz; sana susuyorum, sana saðýr oluyorum, sana lal oluyorum daha ne yapsýn bu adam?

Sen içimde kalabalýklarýn yaþadýðý bir büyükþehirsin ben ise terk edilmiþ bir varoþ! Seninle var oluþ mücadelesi veriyorum iþte! Sen postallarýyla yüreðimde volta atan bir darbecisin. Ben ise o darbeye direnen devrik liderim. Her yer direniþ oluyor bana, her yer aþk!

Susuyorum depremler oluyor þehrinde. Susuyorum katliamlar oluyor þehrinde. Susuyorum yangýnlar çýkýyor, seller oluyor, yer yerinden oynuyor, gök göðünden oluyor. Yýldýzlar düþüyor yaprak yaprak, güneþ soðuyor ufak ufak!

Susuyorum buz kesiyor hava.

Donuyorum seni sevmekten.

Ýsrafil’in suru oluyor susmam! Varlýðýnda donmam yokluðunda erimemden iyi midir ki?

Kýyametin ayak sesi geliyor ben giderken! Eriyorum giderken donuyorum susarken.